József Attila: Na moje urodziny (Születésnapomra in Polish)

Harminckét éves lettem én –
meglepetés e költemény
csecse
becse:

ajándék, mellyel meglepem
e kávéházi szegleten
magam
magam.

Harminckét évem elszelelt
s még havi kétszáz sose telt.
Az ám,
Hazám!

Lehettem volna oktató,
nem ily töltőtoll-koptató
szegény
legény.

De nem lettem, mert Szegeden
eltanácsolt az egyetem
fura
ura.

Intelme gyorsan, nyersen ért
a „Nincsen apám" versemért,
a hont
kivont

szablyával óvta ellenem.
Ideidézi szellemem
hevét
s nevét:

„Ön, amíg szóból értek én,
nem lesz tanár e földtekén" –
gagyog
s ragyog.

Ha örül Horger Antal úr,
hogy költőnk nem nyelvtant tanul,
sekély
e kéj -

Én egész népemet fogom
nem középiskolás fokon
taní
tani! 

Przeszły trzydzieści dwa lata,
mam niespodziankę dla świata
cacy
cacy.

Przy stoliku przy kawie
podarunek dziś sprawię
sobie,
tobie.

Lata jak wiatr przemijają,
a pieniędzy ciągle brak.
Tak, Ojczyzno
moja, tak!

Mogłem być nauczycielem,
a nie lichym rymopisem
biednym,
młodym.

Nie zostałem, bo w Szegedzie
profesor mi nie pozwolił,
pewien
pan.

Za wiersz „Nie mam ojca"
ukarał mnie ostrzeżeniem,
znieważyłem
pono ziemię.

Ojczyzny więc bronił mężnie.
Przypominam wam, potomni,
jego imię,
jego słowa:

„Póki na tym świecie żyję,
pan magistrem nie zostanie,
mój
panie!"

Choć Antal Horger mi wytyka,
że nie wiem, co to gramatyka,
nic nie
pomoże —

Ja będę uczył cały naród,
gdy serce moje mu otworzę,
mój profesorze!