Ez az oldal sütiket használ

A portál felületén sütiket (cookies) használ, vagyis a rendszer adatokat tárol az Ön böngészőjében. A sütik személyek azonosítására nem alkalmasak, szolgáltatásaink biztosításához szükségesek. Az oldal használatával Ön beleegyezik a sütik használatába.

Goethe, Johann Wolfgang von: Faust (1.1.9. 3.) A Tragédia Első Része. Sétány (Faust (1.1.9. 3.) Der Tragödie erster Teil. Spaziergang Magyar nyelven)

Goethe, Johann Wolfgang von portréja
Israel Efraim portréja

Vissza a fordító lapjára

Faust (1.1.9. 3.) Der Tragödie erster Teil. Spaziergang (Német)

         Faust in Gedanken auf und ab gehend.
                  Zu ihm Mephistopheles.

Mephistopheles:
Bei aller verschmähten Liebe! Beim höllischen Elemente!
Ich wollt, ich wüßte was Ärgers, daß ich's fluchen könnte!

Faust:
Was hast? was kneipt dich denn so sehr?
So kein Gesicht sah ich in meinem Leben!

Mephistopheles:
Ich möcht mich gleich dem Teufel übergeben,
Wenn ich nur selbst kein Teufel wär!

Faust:
Hat sich dir was im Kopf verschoben?
Dich kleidet's wie ein Rasender zu toben!

Mephistopheles:
Denkt nur, den Schmuck, für Gretchen angeschafft,
Den hat ein Pfaff hinweggerafft!
Die Mutter kriegt das Ding zu schauen
Gleich fängt's ihr heimlich an zu grauen,
Die Frau hat gar einen feinen Geruch,
Schnuffelt immer im Gebetbuch
Und riecht's einem jeden Möbel an,
Ob das Ding heilig ist oder profan;
Und an dem Schmuck da spürt, sie's klar,
Daß dabei nicht viel Segen war.
»Mein Kind«, rief sie, »ungerechtes Gut
Befängt die Seele, zehrt auf das Blut.
Wollen's der Mutter Gottes weihen,
Wird uns mit Himmelsmanna erfreuen!«
Margretlein zog ein schiefes Maul,
Ist halt, dacht sie, ein geschenkter Gaul,
Und wahrlich! gottlos ist nicht der,
Der ihn so fein gebracht hierher.
Die Mutter ließ einen Pfaffen kommen;
Der hatte kaum den Spaß vernommen,
Ließ sich den Anblick wohl behagen.
Er sprach: »So ist man recht gesinnt!
Wer überwindet, der gewinnt.
Die Kirche hat einen guten Magen,
Hat ganze Länder aufgefressen
Und doch noch nie sich übergessen;
Die Kirch allein, meine lieben Frauen,
Kann ungerechtes Gut verdauen.«

Faust:
Das ist ein allgemeiner Brauch,
Ein Jud und König kann es auch.

Mephistopheles:
Strich drauf ein Spange, Kett und Ring',
Als wären's eben Pfifferling',
Dankt' nicht weniger und nicht mehr,
Als ob's ein Korb voll Nüsse wär,
Versprach ihnen allen himmlischen Lohn –
Und sie waren sehr erbaut davon.

Faust:
Und Gretchen?

Mephistopheles:
                       Sitzt nun unruhvoll,
Weiß weder, was sie will noch soll,
Denkt ans Geschmeide Tag und Nacht,
Noch mehr an den, der's ihr gebracht.

Faust:
Des Liebchens Kummer tut mir leid.
Schaff du ihr gleich ein neu Geschmeid!
Am ersten war ja so nicht viel.

Mephistopheles:
O ja, dem Herrn ist alles Kinderspiel!

Faust:
Und mach, und richt's nach meinem Sinn,
Häng dich an ihre Nachbarin!
Sei, Teufel, doch nur nicht wie Brei,
Und schaff einen neuen Schmuck herbei!

Mephistopheles:
Ja, gnäd'ger Herr, von Herzen gerne.

    (Faust ab.)

So ein verliebter Tor verpufft
Euch Sonne, Mond und alle Sterne
Zum Zeitvertreib dem Liebchen in die Luft. (Ab.)



FeltöltőEfraim Israel
Az idézet forrásahttp://gutenberg.spiegel.de/buch/faust-eine-tragodie-3664/12

Faust (1.1.9. 3.) A Tragédia Első Része. Sétány (Magyar)

        Faust, gondolatokba merülve jár fel-alá.
                     Hozzálép Mephistopheles

MEPHISTOPHELES
Ezer lenézett szerelemvágy! Pokolbeli holmi!
Szeretnék valami még rosszabbat, káromolni!

FAUST
Mi van? Mi döfköd oly ugyan?
Nem láttam ilyen arcot életemben!

MEPHISTOPHELES
Az ördög elvihetne menten,
Ha ördög nem volnék magam!

FAUST
Egy kerék fejedből kigördült?
Jól áll neked, dühöngni mint egy őrült!

MEPHISTOPHELES
Mit Gretchennek szántunk, oda a kincs,
Egy csuhás vágta zsebre, vége, nincs! –
Az anyja jön utánanézni,
S már titkon kezdi is a félsz ki:
Az orra igazi vizslaorr,
Imakönyvekben szimatol,
És érzi akárki birtokán,
Hogy a tárgy szent-e avagy profán;
Megérezte az ékszeren,
Hogy abból áldás nem terem.
Fiam – szavalt –, jogtaéan vagyon
Véredet szívja, átoksúlya nyom.
Hogyha a Szűzanyának adjuk,
Cserébe a Menny Mannáját kapjuk.
Margitka elfintorodott:
Ajándék ló ez – okoskodott –,
S bizony hogy nem istentelen,
Ki hozta, ilyen kedvesen.
Az édes anyja papot szerzett;
A pap, megtudva, mi a helyzet,
Szemével a látványt falta nyomba’ –
És szólt: A szándék jó, derék!
Ki veszít, azé a nyereség.
Az Egyháznak nem rossz a gyomra,
Egész országokat bekapva
A hasát el még soh’se csapta.
Kedves hölgyek, a jogtalan vagyonkák
Csak az Egyháznak nem bántják a gyomrát.

FAUST
Mindenki gyomra beveszi.
Zsidó, király is megeszi.

MEPHISTOPHELES
Besepert gyűrűt, láncot és csatot,
Mint holmi ócska kacatot,
Megköszönte e földi jót,
Akár egy kosár zölddiót,
Be lett íglrve az égi vagyon –
És épültek rajta ők nagyon.

FAUST
És Gretchen?

MEPHISTOPHELES
                   Ül most nyugtalan,
Nem tudja, mit akarjon s hogyan.
Minden gondolata az ék,
S még inkább, kitől származék.

FAUST
Kedvesem búja tönkretesz.
Hamar másik ékszert szerezz!
Az elsőt sem volt oly nehéz.

MEPHISTOPHELES
Persze, az úrnak semmi az egész!

FAUST
S most én mondom meg, hogy’ csináld:
Vedd elő szomszédasszonyát.
Ördög, oly lekvár ne legyél,
S egy új ékszerre szert tegyél!

MEPHISTOPHELES
Nagyságos uram, szívrepesve!

    (Faust el)

MEPHISTOPHELES
Egy ilyen szerelmes bolond
Elpuffogtatja a kis kedvesre
A napot, holdat s minden csillagot. (El)



FeltöltőEfraim Israel
Az idézet forrásasaját fordítás

minimap