Ez az oldal sütiket használ

A portál felületén sütiket (cookies) használ, vagyis a rendszer adatokat tárol az Ön böngészőjében. A sütik személyek azonosítására nem alkalmasak, szolgáltatásaink biztosításához szükségesek. Az oldal használatával Ön beleegyezik a sütik használatába.

Sachs, Nelly: A megmenekültek kórusa (Chor der Geretteten Magyar nyelven)

Sachs, Nelly portréja

Chor der Geretteten (Német)

Wir Geretteten,

Aus deren hohlem Gebein der Tod schon seine Flöten schnitt,

An deren Sehnen der Tod schon seine Bogen strich -

Unsere Leiber klagen noch nach

Mit ihrer verstümmelten Musik.

Wir Geretteten,

Immer noch hängen die Schlingen für unsere Hälse gedreht

Vor uns in der blauen Luft -

Immer noch füllen sich die Stundenuhren mit unserem tropfenden Blut.

 

Wir Geretteten,

Immer noch essen an uns die Würmer der Angst.

Unser Gestirn ist vergraben im Staub.

Wir Geretteten

Bitten euch:

Zeigt uns langsam eure Sonne.

Führt uns von Stern zu Stern im Schritt.

Laßt uns das Leben leise wieder lernen.

Es könnte sonst eines Vogels Lied,

Das Füllen des Eimers am Brunnen

Unseren schlecht versiegelten Schmerz aufbrechen lassen

Und uns wegschäumen -

 

Wir bitten euch:

Zeigt uns noch nicht einen beißenden Hund -

Es könnte sein, es könnte sein

Dass wir zu Staub zerfallen -

Vor euren Augen zerfallen in Staub.

Was hält denn unsere Webe zusammen?

Wir odemlos gewordene,

Deren Seele zu Ihm floh aus der Mitternacht

Lange bevor man unseren Leib rettete

In die Arche des Augenblicks.

Wir Geretteten,

Wir drücken eure Hand,

Wir erkennen euer Auge -

Aber zusammen hält uns nur noch der Abschied,

Der Abschied im Staub

Hält uns mit euch zusammen.



FeltöltőP. T.
Az idézet forrásahttp://www.youtube.com

A megmenekültek kórusa (Magyar)

Mi, kik megmenekültünk,

kiknek kongó csontjaiból már sípot metszett

a halál,

kiknek húrjain a halál már végighúzta vonóját -

testünk még panaszolja

megcsonkított zenéjével.

Mi, kik megmenekültünk,

ott látjuk még a kék levegőben a kötelet, mit

a mi nyakunknak fontak -

Még mindig a mi csepegő vérünkkel telnek meg

a homokórák.

 

Mi, kik megmenekültünk,

mégmindig rágnak rajtunk a félelem férgei.

Csillagzatunk a porba fúlt.

Mi, kik megmenekültünk,

kérünk titeket:

Lassan mutassátok meg napotok.

vezessetek csillagtól csillagig,

az életet lassan hadd tanuljuk meg újra.

Másként a madár dala,

a vödör, amint telik a kúton,

feltörheti fájdalmunk gyenge pecsétjét

és elsodorhat -

 

Kérünk titeket:

Ne mutassatok nekünk harapós kutyát -

Mert meglehet, mert meglehet,

hogy porrá hullunk szét -

Szemetek láttára porrá hullunk szét.

Mert mi tartja össze szövetünket?

Mi, kikből elszállt a lehelet,

lelkünk az éjből Hozzá menekült,

mielőtt még átmentették testünket

a pillanat bárkájába.

Mi, kik megmenekültünk,

megszorítjuk kezetek,

megismerjük pillantástok -

De csakis a búcsu tart össze még minket

a búcsu a porban

tart össze minket tiveletek.



FeltöltőP. T.
Az idézet forrásahttp://irc.sunchat.hu/vers/

Kapcsolódó videók


minimap