Ady Endre: Góg és Magóg fia vagyok én

Góg és Magóg fia vagyok én,
Hiába döngetek kaput, falat
S mégis megkérdtem tőletek:
Szabad-e sírni a Kárpátok alatt?

Verecke híres útján jöttem én,
Fülembe még ősmagyar dal rivall,
Szabad-e Dévénynél betörnöm
Új időknek új dalaival?

Fülembe forró ólmot öntsetek,
Legyek az új, az énekes Vazul,
Ne halljam az élet új dalait,
Tiporjatok reám durván, gazul.

De addig sírva, kínban, mit se várva
Mégis csak száll új szárnyakon a dal,
S ha elátkozza százszor Pusztaszer,
Mégis győztes, mégis új és magyar.

Mi estas filo de Gogo kaj Magogo,
Mi vane frapegas pordon, muron
Kaj mi vin demandas
Ĉu estas kvita plori sub Karpaton?

Mi venis sur la fama vojo de Verecko,
En mia orelo estas hungara kanto,
Ĉu estas permesata invadi ĉe Deveno
Sur novaj kantoj de nova tempo?

Varmegan plumbon en mian orelon vi muldu!
La nova, la kantisto Vazulo, mi estu,
La novajn kantojn de vivo, mi ne aŭdu,
Min maldelikate, malnoble Piedpremu!

Ĝis tiam mi ploras, estas en suferego,
La kanto flugas sur nova flugilo,
Kaj malbenas ĝin Pustasero,
Ĝi estos tamen nova kaj hungara kanto