Fabó Kinga: Poison

Én nem tudom, mi ez, de nagyon rossz-
indulatú. Biztosan nő tartozik hozzá. Meg
valami nevetésféle.

Járatom magamon a várost egyfolytában:
körbeforgatom szépségem.
Az ám! Sok kicsi kulcs. Tekintet nem

veszhet kárba. És a válasz?
Egy gúnykacaj.
Szorít a váza.

Arcvonásaim most még a legjobb
indulattal sem mondhatók szépnek.
És ő? A lány? Divatos illata

Poison. Nekem erős méreg.
És a váza?
Megöl a szorítása.

De mi lesz nélküle?

Δεν ξέρω τι είναι αλλά πολύ κακώς προτίθενται.
Στα σίγουρα η γυναίκα θα ανήκει σ ’αυτό
Και  κάτι σαν γέλιο
 
Στρέφω την πόλη προς εμένα
Περιφέρω την ομορφιά μου. Έτσι!
Πολλά κλειδιά, μικρές κλειδαρότρυπες στροβιλίζουν
 
Βλέψεις δεν είναι μάταιες. Και η απάντηση;
Απλά ένα γιουχάισμα
Το βάζο μ’ αγκαλιάζει και με σκοτώνει, δεν αναπνέω.
 
Τώρα τα χαρακτηριστικά μου—ακόμη και με τις καλύτερες διαθέσεις--
Δεν μπορεί να ονομάζονται όμορφα
Και αυτή; Το κορίτσι; Το μοντέρνο άρωμα της
 
είναι δηλητήριο. Ένα πραγματικό δηλητήριο για μένα
και το βάζο;
μ’ αγκαλιάζει και με σκοτώνει.
 
Μα τι άλλο μπορώ να κάμω;
 
(Μετάφραση Παύλος Λεοντίου Ιωάννου )
Paulos Ioannou