Gezelle, Guido: Dien avond en die roze
Dien avond en die roze (Holland)'k Heb menig uur bij u gesleten en genoten, en nooit en heeft een uur met u me een enklen stond verdroten. 'k Heb menig menig blom voor u gelezen en geschonken, en, lijk een bie, met u, met u er honing uit gedronken; maar nooit een uur zoo lief met u, zoo lang zij duren koste; maar nooit een uur zoo droef om u, wanneer ik scheiden moste, als het uur wanneer ik dicht bij u, dien avond, neergezeten, u spreken hoorde en sprak tot u wat onze zielen weten. Noch nooit een blom zoo schoon, van u gezocht, geplukt, gelezen, als die dien avond blonk op u, en mocht de mijne wezen ! Ofschoon, zoo wel voor mij als u, —wie zal dit kwaad genezen ?— een uur bij mij, een uur bij u niet lang een uur mag wezen; ofschoon voor mij, ofschoon voor u, zoo lief en uitgelezen, die rooze, al was 't een roos van u, niet lang een roos mocht wezen, toch lang bewaart, dit zeg ik u, 't en ware ik 't al verloze, mijn hert drie dierbare beelden: U, dien avond — en — die rooze !
|
Az este és a rózsa (Magyar)De sokszor élveztem veled, hogy vígan száll az óra, s nem volt olyan percem veled, amit sajnáltam volna. Virágot is hordtam neked, mindig a ritka szépet, és mint a méh, veled, veled mint az az óra, hogy veled időzvén akkor este, megvallottad, én meg neked, mi van lelkünkbe rejtve. Oly szép virágod még neked nem volt, oly ritka zsenge, mint az, amit nyújtott kezed, s enyém lett akkor este. Habár nekünk, nekem s neked, - s jaj, ezt ki orvosolja? - az óra együtt úgy pereg, hogy tán nem is volt óra: habár nekem, habár neked oly kedves, az a rózsa, legszebb rózsád volt jóllehet, talán nem is volt rózsa, de őrzöm én, s bár elveszett, itt él szívembe róva a három drága kép: veled - az este - és - a rózsa.
|