Karel Jonckheere: Les Alyschamps (Les Alyschamps Magyar nyelven)

De doden zijn hier sedert lang verrezen,

zo zuiver draalt het licht der eeuwigheid

dat het van hoop en vrees ons kan genezen:

elk open graf heeft ons van God bevrijd.

Wie aarzlend nog de holten stond te meten

maar met een glimlach aan de stenen tast,

weet plots hoe hij met lijfelijke last

zich toch voortaan onsterfelijk kan heten.

De zon straalt vast in blauw dat niet kan tanen,

geboortebron stolt tot herinnering,

gesnoeid en tijdeloos als de platanen

verijl ik tot antieke mijmering.

Már régen feltámadtak itt a holtak,

öröklét fénye oly tétovázva lebben,

remény és kétség benne összeolvad

minden üres sír tanú Isten ellen.

De ki a gödröt félve méricskéli

sírkőhöz érve mégis felnevet,

neve halhatatlan majd mint lehet

a test nyűgével, hirtelen megérti.

Nem fakuló kék, hol felragyog a nap,

emlékké alvad az élet kútja,

mint a platán nyesve, időtlen marad

a lét antik ábrándképbe fúlva.