Lanoye, Tom: Poker
Poker (Holland)Het is tijd voor open spel, mijn liefste. De kaarten op de tafel. Ik heb er twee: mijzelf en wat ik schrijf. Ze zijn van weinig waarde, om niet te zeggen van geen tel. De
hand van jou is rijker: je lijf is nog het minste, al is het lang niet mis. Maar ook illusies heb je nog, en hoop. Jij hebt alles wat er is. Toch ben ik soms al
op je uitgekeken, ontkennen heeft geen zin. Je zult dan ook wel weten: gewenning is een ziekte, ze slaat toe van bij het begin, en op het einde is het beter om te breken.
Ik wil daar nu niet over praten. Wat komen moet, dat komt. Alleen: er zal nimmer sprake zijn van schuld. En nog minder van vergeten. Dat er, in dit land van kwezels en kastraten,
in deze tijd van tegenstand en onbenul, twee levens waren die elkander kruisten, met een vuurwerk van vergeefse woorden, en de troost van wat lichamelijk tumult.
|
Póker (Magyar)Ideje a nyílt játéknak, drágám, asztalra a kártyát. Nekem kettő van: magam s amit írok. Nem érnek sokat, mondhatnám semmit. A te kezedben
sokkal több van: a tested, tán a legkevésbé, noha nem kell szégyellned, ám reményeid, illúzióid. Minden ott van, ami kell. Mégis néha már
unlak, nincs sok értelme, hogy tagadjuk, hisz te is tudhatod, a megszokás betegség, fertőz már a kezdettől és végül is legjobb, ha szakít az ember.
De nem ezt akarom mondani. Jön majd, aminek jönnie kell. Ámde: nem lesz arról szó, hogy ki a bűnös, még kevésbé feledésről, hogy volt az ütődöttek és kasztráltak között,
e semmit érő, ellenséges korban két élet, ami egymás útját hiábavaló szavak tűzijátékával, egymás testének mozgalmas vigaszával keresztezte.
|