This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Rilke, Rainer Maria: Búcsú (Abschied in Hungarian)

Portre of Rilke, Rainer Maria

Abschied (German)

Wie hab ich das gefühlt was Abschied heißt.
Wie weiß ich’s noch: ein dunkles unverwundnes
grausames Etwas, das ein Schönverbundnes
noch einmal zeigt und hinhält und zerreißt.

Wie war ich ohne Wehr dem zuzuschauen
das, da es mich, mich rufend, gehen ließ,
zurückblieb, so als wären’s alle Frauen
und dennoch klein und weiß und nichts als dies:


Ein Winken, schon nicht mehr auf mich bezogen,
ein leise Weiterwinkendes —, schon kaum
erklärbar mehr: vielleicht ein Pflaumenbaum,
von dem ein Kuckuck hastig abgeflogen.



Uploaded byTauber Ferenc
Publisherhttps://de.wikisource.org/wiki/Abschied_(Rilke)
Source of the quotationhttps://de.wikisource.org/wiki/Abschied_(Rilke)

Búcsú (Hungarian)

Volt részem búcsút mélyen átélni.
Bennem még az érzés: sajgó, sötét.
Kegyetlenség, ahogy a szép mesét
felvillantja, elnyújtja, majd széttépi.

Mily védtelenné tette a szememet
az, ami, bár hívott, lépni hagyott.
Ami maradt, úgymond minden nő helyett 
az mégis kicsi és fehér, és csak folt:

Integetés, már semmit sem ad át,
halkan leng csak tovább —, de aligha
van hasonlat: talán a szilvafa,
melyről a kakukk, huss, elrúgta magát.



Uploaded byTauber Ferenc
Source of the quotationsaját

minimap