Oktoberlied (German)
Der Nebel steigt, es fällt das Laub; Schenk ein den Wein, den holden! Wir wollen uns den grauen Tag Vergolden, ja vergolden!
Und geht es draußen noch so toll, Unchristlich oder christlich, Ist doch die Welt, die schöne Welt, So gänzlich unverwüstlich!
Und wimmert auch einmal das Herz - Stoß an und laß es klingen! Wir wissen’s doch, ein rechtes Herz Ist gar nicht umzubringen.
Der Nebel steigt, es fällt das Laub; Schenk ein den Wein, den holden! Wir wollen uns den grauen Tag Vergolden, ja vergolden!
Wohl ist es Herbst; doch warte nur, Doch warte nur ein Weilchen! Der Frühling kommt, der Himmel lacht, Es steht die Welt in Veilchen.
Die blauen Tage brechen an, Und ehe sie verfließen, Wir wollen sie, mein wackrer Freund, Genießen, ja genießen! |
Októberi ének (Hungarian)
Leszáll a köd, a lomb lehull; Ajándékozz bort inni! Ma szürke napot akarunk Ily mód bearanyozni!
Ott kint még minden pompás, Kritizálod ezt vagy nem, De a világ, a szép világ, Ez tény – elnyűhetetlen!
S ha nyöször’g is olykor a szív - Koccints, s pohárt hagyd csengni, Tudjuk, olyan az igaz szív, Mit nem lehet megölni.
Leszáll a köd, a lomb lehull; Ajándékozz bort inni! Ma szürke napot akarunk Ily mód bearanyozni!
Ősz van, de várj, türelmes légy, Te várj, lesz még ibolya! Tavasz jő, kacag fenn az ég, S lent nyíl sok – sok ibolya.
Kék napok köszönt’nek még ránk, S amig mindezt érezzük, Akarjuk ezt, derék barát, Élvezni, hát élvezzük!
|