Ady Endre: La alveno de Dio (Az Úr érkezése in Esperanto)

Mikor elhagytak,
Mikor a lelkem roskadozva vittem,
Csöndesen és váratlanul
Átölelt az Isten.

Nem harsonával,
Hanem jött néma, igaz öleléssel,
Nem jött szép, tüzes nappalon
De háborús éjjel.

És megvakultak
Hiú szemeim. Meghalt ifjúságom,
De őt, a fényest, nagyszerűt,
Mindörökre látom.

Kiam oni forlasis,
Kiam mi kaduke portos mia animo,
Mallaŭte kaj abrupte
Ĉirkaŭprenis la Dio.

Ne per trombono,
Sed venis per laŭte, vera preno,
Ne venis bela, fajra tago
Sed milita nokturno.

Kaj blindiĝis oni,
Vantaj okuloj. Mia juneco mortis,
Sed lin, la lumon, eminento.
Mi eterne vidis.