This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Révai Károly: Mittagszeit (Delelő in German)


Back to the translator

Delelő (Hungarian)

Az életnek országútján

Elértem a delelőre ;

Innen már csak visszafelé

Vonulhatok, nem előre.

 

Lám a nap is, ha eléri

Légi útján delelőjét:

Megadással lefelé megy

Keresni a pihenőjét.

 

Nem akartam nagyra törni,

Sem magasra, hol a nap van;

Nevemet sem kell keresni

A tündöklő csillagokban.

 

Csak az élet útján jártam,

Le a völgynek, föl a hegynek;

S ha egy kicsiny dombra értem,

Hálát adtam az Istennek.

 

Dombon állok; ide hallszik

Alulról a délharangszó;

Nem jutok már magasabbra,

Ez nekem a Csimborasszó.

 

Ki magasról, bérctetőről

Szilaj hangon énekelget:

Messze földön milliók is

Lelkesülnek hangja mellett.

 

Én egy kis domb delelőjén

Énekelek mélán, lassan ;

S ha meghalok — nem sok ember

Lesz, ki engem megsirasson.

 

Talán csak egy falu népe

Hallgatja meg sóhajtásom . . .

Ezen a kis dombon várom

Az én csöndes elmúlásom.

 

Révai Károly 1856 – 1923

 



Uploaded byMucsi Antal
Source of the quotationNagybánya és vidéke
Publication date

Mittagszeit (German)

Auf der Autobahn des Lebens

ich erreichte die Mittagszeit;

von da ist nur der Rückwärtsgang

nur noch in die Vergangenheit.

 

Sieh die Sonne, wenn sie erreicht

auf dem Luftweg die Mittagszeit:

mit der Sanftmut geht nach unten

und sucht Sie Ihre Ruhezeit.

 

Ich hatte nie den Grössenwahn

nie so hoch, wo die Sonne ist;

‘d meinen Namen ja nicht suche,

wo die leuchtenden Sterne sind.

 

Ich ging nur auf dem Lebensweg

runter ins Tal, rauf auf den Berg;

‘d, wenn ich zu dem Hügel ankam,

ich dankte dem Gott wie ein Zwerg.

 

Am Hügel stehend; hör’ es hier

die Mittagsglocke von unten;

noch höher komme ich nicht mehr,

hab’ der Höhepunkt gefunden.

 

Wer von der Höhe, vom Gipfel

mit unbändiger Stimme singt:

auch Millionen in der Ferne

von der Stimme begeistert sind.

 

An den Hügel im Mittagszeit

singe melancholisch, langsam;

‘d wenn ich sterbe – gibt es kein Mensch

der sich für mich, trauern kann.

 

Vielleicht nur die Dorfbewohner

hören meinem letzten Seufzer,

ich warte auf diesem Hügel

mein letzter langsamer Walzer.

 

 



Uploaded byJakus Laura 1.
Source of the quotationsaját mű

minimap