This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Vörös István: Decisões em movimento (Mozgó döntések in Portuguese)

Portre of Vörös István

Mozgó döntések (Hungarian)

Prágában a villamosok nem pusztán a közlekedést szolgálják. Lehetetlen rajtuk gondolkodás nélkül utazni. Egy piros ülés mögött mindig egy szürke következik, aztán megint egy piros, mintha a jó és a rossz egyensúlyát próbálnák szemléltetni. Egyszer az ottani 18-as villamoson azt állítottam valakinek, hogy idehaza másfél évig vezettem a 47-est. A 18-as épp a Szarvas-árkon kanyargott le a Moldva felé. Útitársam elismerően nézett rám. Nem tudtam viszonozni a pillantását, mert képzeletben a Fehérvári útra fordultam rá, átrohant előttünk egy gyalogos, nem is lassítottam, csak a csöngőre vágtam otrombán. A 18-as a kisoldali metrómegálló elé ért. Barátom, aki eddig hitt az állításomban, nevetni kezdett, mindketten a magas kertfalra festett Kafka-portrét néztük, egy utas a tekintetünk irányából téves következtetést vont le, nem őelőle fordultunk az ablak felé, néhány megrovó szóval felállított a helyünkről, rokkant-igazolványára hivatkozott, amit azonban otthon felejtett. De amikor egy szürke és egy piros ülés közül kellett volna választania, visszariadt a felelősségtől és mégsem ült le.



Uploaded byRacs Marianna Katalin
Source of the quotationVörös István: A kéz öt ujja. Jelenkor Kiadó, Pécs 104.o.
Publication date

Decisões em movimento (Portuguese)

Os eléctricos em Praga não servem apenas para transporte. É impossível viajar neles sem pensar. Atrás de um assento vermelho vem sempre um cinzento, em seguida novamente um vermelho, como se tentassem ilustrar o equilíbrio entre o bem e o mal. Uma vez no eléctrico número 18 disse a alguém que na minha cidade tinha conduzido o 47 durante um ano e meio. O 18 estava a rolar na Vala de Cervo para baixo em direcção ao rio Vltava. O meu companheiro olhou para mim com admiração. Não podia retribuir o olhar dele, porque nos meus pensamentos estava a virar para a Rua Fehérvári, um peão passou à nossa frente para atravessar a rua, não travei, só toquei a campainha pesadamente. O 18 chegou à estação de metro Cidade Pequena. O meu amigo que primeiro acreditou na minha declaração começou agora a rir, ambos olhámos para o retrato de Kafka pintado no muro alto de jardim, um passageiro chegou à conclusão errada da direcção do nosso olhar, virámos para a janela não por causa dele, tivemos que nos levantar depois dos seus comentários desfavoráveis a nosso respeito, referindo-se ao seu cartão de deficiente que tinha esquecido em casa. Mas quando ele teve de escolher entre um assento cinzento e um vermelho ficou assustado com a responsabilidade e não se sentou.



Uploaded byRacs Marianna Katalin
Source of the quotationsaját

minimap