Juhász Gyula: La laboro (A munka in Esperanto)

Én őt dicsérem csak, az élet anyját,
Kitől jövendő győzelmünk ered,
A munkát dalolom, ki a szabadság
Útjára visz gyász és romok felett.
A gyárkémény harsogja diadalmát
S a zengő sínen kattogó vonat.
A béke ő, a haladás, igazság,
Mely leigázza a villámokat.
Nagy városokban, végtelen mezőkön
A dala zeng és zúgni fog örökkön,
Míg minden bálvány porba omol itt.
Én őt dicsérem csak, az élet anyját,
Kinek nővére Szépség és Szabadság
S kinek világa most hajnalodik.  
         

Al ŝi, al la patrino de l'vivo estu gloro,
mi laŭdas la Laboron, ĉar ŝi, la origin'
de nia venk' venonta, kondukas sur la vojo
de la libero super funebro kaj ruin'.

Fabrikkamenoj ŝian triumfon manifestas,
kaj, kiuj flugas sur la sonora voj' de fer',
la hastaj vagonaroj disklakas ĝin. Ŝi estas
la paco, la progreso, la fulmjuganta ver'.

En la grandegaj urboj, sur la senfinaj kampoj
sonores ĝiaj kantoj, ĉi duraj ditiramboj,
ĝis la idoloj ĉie defalos polvigonte.

Mi kantas ŝin, patrinon de l'vivo kaj espero,
kies fratinoj estas la Belo kaj Libero,
kaj kies mondo nun jam aŭroras horizonte