Bloem, J. C.: A Dapper utca (De Dapperstraat in Hungarian)

Natuur is voor tevredenen of leegen.

En dan: wat is natuur nog in dit land?

Een stukje Bosch ter grootte van een krant,

Een heuvel met wat villatjes ertegen.

Geef mij de grauwe, stedelijke wegen,

De in kaden vastgeklonken waterkant,

De wolken, nooit zoo schoon dan als ze, omrand

Door zolderramen, langs de lucht bewegen.

Alles is veel voor wie niet veel verwacht.

Het leven houdt zijn wonderen verborgen

Tot het ze opeens toont in hun hoogen staat.

Dit heb ik bij mijzelven overdacht,

Verregend, op een miezerigen morgen,

Domweg gelukkig, in de Dapperstraat.

Az üreseknek való a természet,

Elégedettnek, ha még marad

Egy csöppnyi erdő, oly újság-darab,

Egy domb és rajta a villatenyészet.

Nekem elég városi utcarészlet,

Vizek mellé rakott rakpartfalak.

Legszebbek a felhők a tetők alatt,

Ha padlásablak rétjén legelésznek.

Ha semmit nem vársz a kevés elég.

Bújik az élet, ha futsz csodák után,

Mik egyszer ragyogva elédbe állnak.

Így merengtem el magamban, ekképp,

Egy esős reggel, boldogan-bután

A Dapper utca csendes ablakában.