Hoornik, Ed.: Az iskolában (Op school stonden ze in Hungarian)
Op school stonden ze (Dutch)Op school stonden ze op het bord geschreven, het werkwoord hebben en het werkwoord zijn; hiermee was tijd, was eeuwigheid gegeven, de ene werklijkheid, de andre schijn.
Hebben is niets. Is oorlog. Is niet leven. Is van de wereld en haar goden zijn. Zijn is, boven die dingen uitgeheven, vervuld worden van goddelijke pijn.
Hebben is hard. Is lichaam. Is twee borsten. Is naar de aarde hongeren en dorsten. Is enkel zinnen, enkel botte plicht.
Zijn is de ziel, is luisteren, is wijken, is kind worden en naar de sterren kijken, en daarheen langzaam worden opgelicht.
|
Az iskolában (Hungarian)Az iskolában táblára írva állt a két alak a van s mellé a lenni. Öröklétet, időt magába zárt, való a lenni, a van látszat, semmi.
A van-nekem, az élet, harcra vár; világ a lenni istenként szeretni, érezni, mi az isteneknek fáj, a dolgok fölé mindent felemelni.
A van kemény, a test, a két kebel. Szomjúság földre, min majd éh legel, csupán az érzék, feladat, mi vár.
A lenni lélek, hallgatni, kitérni, gyermekként nőni, csillagokba nézni, amíg az ég majd magához kíván.
|