This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Schouten, Rob: R. Schouten középkorú éveit ünnepli (Rob Schouten viert zijn middelbare leeftijd in Hungarian)

Portre of Schouten, Rob

Rob Schouten viert zijn middelbare leeftijd (Dutch)

Ik was het middelpunt en kwam uitstekend over.

Vrienden roemden mijn geslaagde hoofd-hart-combinatie,

vrouwen begrepen aan de onhandige wijze waarop ik

hun bloemen in een vaas deed dat ik hun man was,

er was meeslepende muziek en gespreksstof.

 

Toen slopen onverwacht mijn ouders langzaam binnen.

Onwennig zagen ze die onbekende mensen

van tegenwoordig met hun ingewikkeld losse

aandachten van niets, dat halfzatte gehang,

zelfs mij brachten ze niet onmiddellijk thuis.

 

Maar ze hadden iets ouds bij zich, nog van

opa en oma, dat naar middeleeuwen rook

en als je bleef snuiven nog verder: vreemde weiden

in, waar zo nu en dan een gestalte opdook,

naar iets mepte en achter rotsblokken verdween.

 

Toen werd het stil, of nee, heerste er zoemen,

veraf dreunen en kraken (mijn verjaardag was allang

volstrekt gedaan), prachtige kleuren maar diffuus;

ook leek het of ergens iets haperde maar wat?

Zelfs het water leek niet helemaal te stromen.

 

En opeens zag je het allemaal wegspoelen,

het putje in: partijtje, Talmoed, Bach,

gedactencoördinaten, voorstellingsvermogen.

alles ging er aan en 'alles' en niets, 'niets'...

Niet langer duurde het, duurde, duurde het maar.



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://www.gedichten.nl/nedermap

R. Schouten középkorú éveit ünnepli (Hungarian)

Középpont voltam és jó benyomást keltettem,

A barátok a jó fej-szív kapcsolatot dicsérték,

A nők, ügyetlenségemről, ahogy csokrukat a vázába raktam

mindjárt látták, hogy a férjük vagyok.

Volt vonzó zene és beszédtéma.

 

Így sompolyogtak be váratlanul szüleim.

Húzódzkodva nézték az ismeretlen népséget:

a manapság oly körülményes, laza,

semmire sem irányuló figyelemmel, félszeg ücsörgésüket,

először még rólam sem tudták, hova tartozom.

 

De hoztak magukkal valami öregest, olyan

Nagypapást-nagymamást, ami a középkorra szaglott,

s ha tovább szaglásztál, tán messzebbre, idegen mezőkre,

ahol itt-ott megjelent valami alak,

s valakit lebunkózva eltűnt a sziklák mögött.

 

Aztán csend lett, azaz olyan csendes zümmögés,

döngés messziről, recsegés (a születésnapnak már

régen befellegzett) pompás, de elmosott színek,

úgy tűnt, valahol valami megakadt, de mi?

mintha víz sem folyna rendesen.

 

És hirtelen láttad, ahogy minden eltűnik

a lefolyóba: parti, Talmud, Bach,

gondolatkoordináták, képzelőerő,

minden odalett és „minden” és semmi „semmi”…

tovább nem tartott, tartott, tartott volna.



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://mek.niif.hu

minimap