Szymborska, Wisława: Perspektywa

Minęli się jak obcy,

bez gestu i słowa,

ona w drodze do sklepu,

on do samochodu.

Może w popłochu

albo roztargnieniu,

albo niepamiętaniu,

że przez krótki czas

kochali się na zawsze.

Nie ma zresztą gwarancji,

że to byli oni.

Może z daleka tak,

a z bliska wcale.

Zobaczyłam ich z okna,

a kto patrzy z góry,

ten najłatwiej się myli.

Ona zniknęła za szklanymi drzwiami,

on siadł za kierownicą

i szybko odjechał.

Czyli nic się nie stało

nawet jeśli stało.

A ja, tylko przez moment

pewna, co widziałam,

próbuję teraz w przygodnym wierszyku

wmawiać Wam, Czytelnikom,

že to było smutne.