Fontane, Theodor: Az almafánál (Am Apfelbaum Magyar nyelven)
|
Am Apfelbaum (Német)Als noch im stillen Tale Der Frühling weilte kaum, Stand ich zum letzten Male An diesem Apfelbaum.
Es flochten Blütenflocken - Erschöpt vom Wirbeltanz – In ihren dunkeln Locken Geschäftig sich zum Kranz.
Der Winter ist gekommen, Und nahm nach altem Brauch, Und was er mir genommen, Erweckt kein Frühlingshauch.
Auch heut ich’s von den Zweigen Wie Blüten fallen seh; Doch tanzt den stillen Reigen In Flocken nur der Schnee.
Ich seh vom Haupt ihn tropfen Gleich Tränen niederwärts, Und lauter hör ich klopfen Mein tiefbewegtes Herz.
|
Az almafánál (Magyar)Mikor a csendes tájra Tavasz még alig ért, Akkor utolszor álltam Ez almafánál én.
Pompás virágkehellyel -Ringatta forgótánc – Font koszorút tincsébe Szorgosan sok virág.
Majd a tél megérkezett, Követ régi szokást, És amit hozott nekem, Nem vár tavaszodást.
S kívánnám, hogy az ágról Virág essen alá, Járva csendes körtáncot, Csak hópehely száll rám.
Fakoronáról a hó, Mint könny hull lefelé, S hangos ütését hallom Fájó szívemben én.
|