Müller, Wilhelm: Hová? (Wohin? Magyar nyelven)
Wohin? (Német)Ich hört′ ein Bächlein rauschen Wohl aus dem Felsenquell, Hinab zum Tale rauschen So frisch und wunderhell.
Ich weiß nicht, wie mir wurde, Nicht, wer den Rat mir gab, Ich mußte auch hinunter Mit meinem Wanderstab.
Hinunter und immer weiter Und immer dem Bache nach, Und immer frischer rauschte Und immer heller der Bach.
Ist das denn meine Straße? O Bächlein, sprich, wohin? Du hast mit deinem Rauschen Mir ganz berauscht den Sinn.
Was sag ich denn vom Rauschen? Das kann kein Rauschen sein: Es singen wohl die Nixen Tief unten ihren Reihn.
Laß singen, Gesell, laß rauschen Und wandre fröhlich nach! Es gehn ja Mühlenräder In jedem klaren Bach.
|
Hová? (Magyar)Egy csermely itt csobog le — sziklák szívén fakadt — a völgy felé csobog le csillámló, fürge hab.
S én nem tudom, mi sarkallt, mi súgta untalan: vegyem vándorbotommal a völgy felé utam.
A völgy felé, csak egyre a víz mentén tovább, mely egyre csillogóbban s fürgébben csordogált.
Ó, mondd, hová, te csermely? Ösvényem ez legyen? Csacskán csobogva szinte megszédíted fejem!
Mit is beszélek? Ó, nem, nem csacska hab csobog: hablányok énekelnek s ropják a táncot ott.
Csobogjon csak! kísérjük vígan, mi vándorok: hisz csillogó patakban malomkerék forog!
|