Ez az oldal sütiket használ

A portál felületén sütiket (cookies) használ, vagyis a rendszer adatokat tárol az Ön böngészőjében. A sütik személyek azonosítására nem alkalmasak, szolgáltatásaink biztosításához szükségesek. Az oldal használatával Ön beleegyezik a sütik használatába.

Hölderlin, Friedrich: A reményhez (An die Hoffnung Magyar nyelven)

Hölderlin, Friedrich portréja

An die Hoffnung (Német)

O Hoffnung! Holde, gütiggeschäftige!
Die du das Haus der Trauernden nicht verschmähst,
   Und gerne dienend, Edle! zwischen
     Sterblichen waltest und Himmelsmächten,
 
Wo bist du? wenig lebt' ich; doch atmet kalt
Mein Abend schon. Und stille, den Schatten gleich,
   Bin ich schon hier; und schon gesanglos
     Schlummert das schaudernde Herz im Busen.
 
Im grünen Tale, dort, wo der frische Quell
Vom Berge täglich rauscht, und die liebliche
   Zeitlose mir am Herbsttag aufblüht,
     Dort, in der Stille, du Holde, will ich
 
Dich suchen, oder wenn in der Mitternacht
Das unsichtbare Leben im Haine wallt,
   Und über mir die immerfrohen
     Blumen, die blühenden Sterne, glänzen,
 
O du des Äthers Tochter! erscheine dann
Aus deines Vaters Gärten, und darfst du nicht
   Ein Geist der Erde, kommen, schröck', o
     Schröcke mit anderem nur das Herz mir.



FeltöltőP. T.
Az idézet forrásahttp://fidelio.hu

A reményhez (Magyar)

Remény! te nyájas! jóra serénykedő!
ki búsak házát meg soha nem veted,
   s szolgálva égiek s halandók
      közt örömest, nemesen serénykedsz,
 
hol vagy? rövid kort értem, az est hideg
fuvalmát küldi máris. Akár az árny,
   úgy élek itt, borzongva szunnyad
      s daltalanúl a riadt szív bennem.
 
Zöldellő völgyben, ott, hova friss vizét
hegyról a forrás ontja naponta, és
   kedves időtlenség virul rám,
       ősszel, a csöndben akarlak, nyájas,
 
keresni téged, vagy mikor éjfelen
a láthatatlan lét szövi műveit
   berkekben, s fönt a víg virágos-
      kert, virul a sok ezernyi csillag,
 
ó, Éter lánya! szállj le közénk atyád
kertjéből akkor, vagy ha te nem jöhetsz,
   mint földi szellem, ó, riaszd meg,
       mással ijeszd legalább a szívem.



FeltöltőP. T.
Az idézet forrásahttp://fidelio.hu

minimap