Der Fasan (Német)
Wo an den Bäumen die Apfel saßen, Sitzen nun Krähen: bittere Frucht! Ja, bei des Nordwindes wildem Blasen Hat uns sogar der Fasan besucht, Würdevoll schreitend in adliger Zucht. Streuen wir Futter vor Tür und Schwelle, Stürzen die Krähen rauschend vom Ast Wie eine dunkelnde Meereswelle, Kommen die Spatzen in Hungerschnelle, Wird der Fasan selbst ein eiliger Gast. Wer kann wie Krähen so gierig fressen, Listige Räuber, neidisch geborn? Kriegerisch sind sie und schrein besessen, Wagt sich ein Kleinerer an ein Korn – Nur der Fasan fürchtet nicht ihren Zorn. Einmal ein Ende hat jedes Fest. Trüb steht der Abend über dem Dach. Suchen die Krähen ihr Schlafgeäst – Leer ist die Tafel vom letzten Rest – Sieht der Fasan ihnen hochmütig nach. Rings auf der Felderflur liegen Brocken Giftigen Fleisches, hämisch gemeint. Die auf den Bäumen und träumend hocken Mag solch ein aasiges Zeug verlocken, Doch der Fasan ist dem Unrat feind. Nicht anzuraten ist jeder Schmaus Denen, die träumen. Schwer ist der Tod,. Schon sinkt die Sonne. Der Schnee wird rot. Einsame Winde, was soll der Braus? Nur der Fasan geht noch langsam ums Haus. Feltöltő | P. T. |
Az idézet forrása | http://www.britting.de |
|
|
A fácán (Magyar)
Ott, hol a fákon csüngtek az almák, varjúhad ül: keserű gyümölcs! Még a fácánt is ide hajtják téli szelek, hordozza a fajtát, oly nemesen lép: büszke különc. És a küszöbre szórt vacsorára zúgva levág a varjúsereg, mint a tenger fekete árja, majd verebek vad kavarodása, s még a fácán is odasiet. Falni mohón hogy tudnak a varjak! Vérük a rablás és irigyek, úgy nekiesnek a kis madaraknak, jaj, ha a maghoz tán odakapnak - csakhogy a fácán meg nem ijed. Vége szakad minden lakomának. Est sűrűjét tartják a tetők. Már a tálak üresen állnak, ülik a varjak az álomágat - néz fel a fácán és csupa gőg. Körbe a földön hús-darabkák, mérgezett, gonosz falatok. Tán az alvó fekete falkát ily mocsokra még odacsalnák - dögre a fácánt nem kapatod! S most az alvók sem fanyalodnak íly lakomára. Nehéz a halál. Süllyed a nap. Vér-színt ad a hónak. Szeles magányban a büszke madár lassan a ház körül ide-oda jár.
Feltöltő | P. T. |
Az idézet forrása | G. G. |
|
|