Die Drei (Német)
Drei Reiter nach verlorner Schlacht, Wie reiten sie so sacht, so sacht!
Aus tiefen Wunden quillt das Blut, Es spürt das Roß die warme Flut.
Vom Sattel tropft das Blut, vom Zaum, Und spült hinunter Staub und Schaum.
Die Rosse schreiten sanft und weich, Sonst flöß das Blut zu rasch, zu reich.
Die Reiter reiten dicht gesellt, Und einer sich am andern hält.
Sie sehn sich traurig ins Gesicht, Und einer um den andern spricht:
»Mir blüht daheim die schönste Maid, Drum tut mein früher Tod mir leid.«
»Hab Haus und Hof und grünen Wald, Und sterben muß ich hier so bald!«
»Den Blick hab ich in Gottes Welt, Sonst nichts, doch schwer mirs Sterben fällt.«
Und lauernd auf den Todesritt Ziehn durch die Luft drei Geier mit.
Sie teilen kreischend unter sich: »Den speisest du, den du, den ich.« Feltöltő | P. T. |
Az idézet forrása | http://gutenberg.spiegel.de |
|
Hárman (Magyar)
Három ló halkan és puhán poroszkál vesztett harc után.
Érzi a ló: a mély sebek patakzó vére mily meleg.
Nyeregről, kantárról piros vér hull, es port, habot lemos.
Minden ló lágyan lép, ügyel, nehogy túl sok vér folyjon el.
Összébb szorul a kis csapat, egyik a másikhoz tapad.
Szemük egymásra néz, remeg, majd bús beszédbe kezdenek:
„Falum legszebb leánya vár, be fáj, hogy végem lesz ma már."
„Van házam, erdőm, udvarom, s ma itt kell porba hullanom."
„Nincs, csak szemem - az égbe néz, kimúlnom mégis oly nehéz.”
Hármuknak gyászkiséretül fönt három keselyű repül.
Mohón osztoznak: „Ez legyen tied - övé: - s ezt én eszem."
Feltöltő | P. T. |
Az idézet forrása | F. Z. |
|