Rudnyánszky Gyula: Blumen (Virágok Német nyelven)
Virágok (Magyar)Repülnek az évek felettünk, Az elvirult nyár egyre több; De amit álmodtunk, szerettünk, Nyomát még el nem födte köd. Szerelmünk napvilágos útján Hervadva hullt le sok levél; De mért borongjunk percnyi múltján, Amíg emléke frissen él?...
Szerelmi hódolat jeléül Mindig virágot adtam én; Boldog virág, mely sose vénül, Halála, üdve egy: a fény. S úgy érzem, hogy mi is, szerelmem, Egy-egy ilyen virág vagyunk; Nem küzdhetünk a végzet ellen: Mi éltet, attól hervadunk.
|
Blumen (Német)Die Jahre schnell über uns verfliegt der verblühte Sommer vermehrt; doch wovon wir träumten und geliebt, die Fussspuren von Nebel bedeckt. Auf dem sonnigen Weg der Liebe viele Blätter verwelkten schon; sollst du das gestern nicht vertriebe, solang dein Gedanke lebt noch.
Als Zeichen und Ehrfurcht vor Alter hab’ ich immer Blumen geschickt; glückliche Blume, die niemals altert ihr Tod, ihr Heil ist eins: das Licht. ‘d ich fühle, was ist meine Liebste für uns, die Blume ist der Gunst; wir könn′n den Zerfall nicht vernichte: Was uns leb’n lässt, verkümmert uns.
|