Elfogynak a fák (Magyar)
Elfogynak a fák a parton éjszakánként lassan, lassan, amikor az Isten szeme jéggé fagy a kék magasban.
Ilyenkor az éhes fűrész nem énekel, mert nem szabad. Ilyenkor az éhes ember nem nyöszörög, bár megszakad.
Fáért nem kár, lesz helyette, hisz tavasz jön, új ültetés, de a nyomor parancsol itt, melle csupa kitüntetés.
A tuskókon Isten keze kalácskát formál a holdból az éhező kisdedeknek, de csak holdból, de csak holdból.
Feltöltő | Tauber Ferenc |
Kiadó | https://konyvtar.dia.hu/html/muvek/NAGY |
Az idézet forrása | https://konyvtar.dia.hu/html/muvek/NAGY |
|
Der Baumbestand nimmt ab (Német)
Der Uferbaumbestand nimmt ab,
immer nur nachts, langsam, langsam,
wenn die wachen Augen Gottes
in blauer Höh erfrieren, zahm.
Jetzt lassen hungrige Sägen
keinen Ton aus, sind lautlos.
Jetzt stoßen hungrige Menschen
keinen Laut aus, atemlos.
Statt der Bäume kommen neue,
Lenz kommt ja, mit Anpflanzungen,
Befehle gibt hier nur das Elend,
seine Brust voll Auszeichnungen.
Auf den Klötzen formt der Herr
kleine Kuchen aus Mondlicht
für hungernde kleine Kinder,
doch nur Mondlicht, doch nur Mondlicht.
|