Gezelle, Guido: Ego flos (Ego flos Magyar nyelven)
Ego flos (Holland)Ik ben een blomme en bloeie voor uwe oogen, geweldig zonnelicht, dat, eeuwig onontaard, mij, nietig schepselken, in 't leven wilt gedoogen en, na dit leven, mij het eeuwig leven spaart.
Ik ben een blomme en doe des morgens open, des avonds toe mijn blad, om beurtelings, nadien, wanneer gij, zonne, zult, heropgestaan, mij nopen, te ontwaken nog eens of mijn hoofd den slaap te biên.
Mijn leven is uw licht: mijn doen, mijn derven, mijn'hope, mijn geluk mijn eenigste en mijn al; wat kan ik, zonder u, als eeuwig, eeuwig sterven; wat heb ik, zonder u, dat ik beminnen zal?
'k Ben ver van u, ofschoon gij, zoete bronne van al dat leven is of immer leven doet, mij naast van al genaakt en zendt, o lieve zonne, tot in mij diepste diep uw aldoorgaanden gloed.
Laat alles zijn voorbij, gedaan, verleden, dat afscheid tussen ons en diepe kloven spant; laat morgen, avond, al dat heenmoet, henentreden, laat uw oneindig licht mij zien, in 't Vaderland!
Dan zal ik voor... o neen, niet voor uw oogen maar naast u, nevens u, maar in u bloeien zaan; zoo gij mij, schepselken, in 't leven wilt gedoogen; zoo in uw eeuwig licht me gij laat binnengaan!
|
Ego flos (Magyar)Virág vagyok, szemed előtt virágzom, hatalmas napsugár, ki örök-fényesen engem, mihaszna lényt megtűrsz itt a világon, s örök életet adsz, ha letelt életem.
Virág vagyok, reggel szirmom kitárom, és este becsukom, hogy járásod szerint, ha fölsütsz újra, nap, kinyíljak, majd az álom ölén nyugtassam el homlokomat megint.
Fényed az én boldogságom, reményem, óhajom, tetteim, nem élek, csak veled, ha nem vagy, nem vagyok, sorvadok egyre Tétlen; nélküled mim van, és szeretnem mit lehet?
Messze vagyok tőled, bár, minden élet édes forrása, ki létünket élteted, ó, nap, te oly közel vagy hozzám, s drága fényed átjárja átható tüzével lelkemet.
Múljék a múlt, és semmivé enyésszen, mi köztünk s körülünk választó szakadék; veszendő vesszen el, csak engedd végre néznem hazámban végtelen fényed igézetét.
Előtted ott... De ne szemed előtt, ne melletted, ne közel hozzád: benned legyek virág, ha egyszer itt megtűrsz, s majd, csöppnyi, dőre kis lénynek, az örök fényben adsz életet.
|