Herbert, Zbigniew: Cmentarz warszawski

Tej ściany

ostatniego widoku

nie ma

wapno na domy i groby

wapno na pamięć

ostatnie echo salwy

uformowane w kamienną płytę

i zwięzły napis

odbity spokojną antykwą

przed najazdem żywych

umarli schodzą głębiej

niżej

skarżą się nocą w rurach żalu

wychodzą ostrożnie

kropla po kropli

jeszcze raz zapalają się

za byle potarciem zapałki

a na powierzchni spokój

płyty wapno na pamięć

na rogu alei żywych

i nowego świata

pod stukającym dumnie obcasem

wzbiera jak kretowisko

cmentarz tych którzy proszą

o pagórek pulchnej ziemi

o nikły znak znad powierzchni