Podrimja, Ali: Élni (Me Jetue Magyar nyelven)
Me Jetue (Albán)Tim bir, Lumit
Erdhe në jetë Nuk ka më nevojë për kuje, lutje Kryesorja të jetosh
Këtë gur ta hedhësh më larg se Unë Prandaj: Bukën ta pjekësh dy herë nën saç Ujin ta ziesh deri në shkallën 99 Derisa të mbetesh ti i vetmi kërthi në ajër në kohë kosmos.
Ti dhe Uji
Diellin ta shikosh nga hija e plepit Dhe ta matësh Kur hijen tënde s'mund ta kapërcesh më Qenit ruaju se të kafshon ajo kafshë shtëpiake Besnik i madh i Njeriut Nga kafshimi i gjarprit mund të shpëtosh Macen nxirre nga fjalori yt gjithsesi Ajo s'është simbol i kohës sate as i artit tënd
(Unë gjthmonë ia kam frikën edhe Lules edhe Femrës)
Kur të flasësh fol të dëgjohesh në bjeshkë të dëgjohesh në shkretëtirë Për të dytën herë mbetesh pa kokë ose kush nuk të beson: Sa më pak shikoje veten në pasqyrë Dhe kurrë mos mendo: I pari Ai që ka ekzistuar para teje jam Unë Ai që do të kujdeset për ditët e mia të mbrama Për ëndrrat e mia e qetësinë je Ti Me pleh kurrë mos u pajto: Nxirre në gjysmë të natës në pikë të vapës Asgjë mos rrit asgjë mos krijo me dhunë Rast i humbur nuk je edhe pse pylli dendësohet Mund ta kalosh natën në Kullën time të vetmuar në botë Dhe si të duash Ti Lumi Kryesorja: jetën ta jetosh pa e vrarë Dhe pa të mbetur në këmbë ndonjë therrë e saj e zezë
Bashkudhëtari im Ta provojmë vetveten derisa kemi frymë.
|
Élni (Magyar)Fiamnak, Luminak
Világra jöttél minek itt már a puskadurrogás jajongás A Biblia vagy a Korán lapozgatása
az a fő hogy élsz ezért hát: kenyered kétszer süljön a sütőkorong alatt vized 99 fokra forrald míg nem válsz a levegő az idő a világűr egyetlen gyermekévé
csak Te meg a Víz
nyárfa árnyékából lessed a napot úgy mérlegeld ha már önnön árnyékod nem ugorhatod át a Kutyától őrizkedj mert megmar ez a kezes állat ez az emberhez annyira hű a kígyómarást túl is élheted a Macska nevét ne is említsd nem jelképe sem (idődnek sem művészetednek
(engem a Virágok is a Nő is mindig ijeszt)
ha majd szólsz úgy szólalj hogy meghalljanak a hegyekben meghalljanak a pusztaságban másodszorra elveszíted a fejed vagy senki sem fog hinni neked minél ritkábban nézzed magad a tükörben és sose gondold: Én vagyok az első az aki létezett előtted Én vagyok az aki gondoskodik majd utolsó napjaimról az álmaimról s békéről az Te vagy a gonosszal sose békülj: hajítsd ki éjnek idején s akkor is ha éppen minden izzik semmit se növessz semmit se teremts erővel nem vagy reménytelen eset fogyatkozzék bár az erdő az éjszakát a Tornyomban töltheted egy van a világon s ahogy Te magad akarod az a fő: hogy éld az Életet ne herdáljad el s ne maradjon a talpadban semmi tövise
Útitársam próbáljuk meg mennyire bírjuk szusszal
|