Benn, Gottfried: März. Brief nach Meran
März. Brief nach Meran (Német)Blüht nicht zu früh, ach blüht erst, wenn ich komme, dann sprüht erst euer Meer und euren Schaum, Mandeln, Forsythien, unzerspaltene Sonne – dem Tal den Schimmer und dem Ich den Traum.
Ich, kaum verzweigt, im Tiefen unverbunden, Ich, ohne Wesen, doch auch ohne Schein, meistens im Überfall von Trauerstunden, es hat schon seinen Namen überwunden, nur manchmal fällt er ihm noch flüchtig ein.
So hin und her – ach blüht erst, wenn ich komme, ich suche so und finde keinen Rat, daß einmal noch das Reich, das Glück, das fromme, der abgeschlossenen Erfüllung naht.
|
Márciusi levél Meránba (Magyar)Ne nyíljatok ki, csak ha odaérek, csak akkor szikrázzon fel habotok, mandula, olaj, aranysárga fények - az Én kapjon álmot, a völgy napot.
Én - alig van ága, nem köti mélység, Én nincs már léte, de nincs fénye sem, legtöbbször gyászórák, bánatok érték, legyűrte, aligha tudja nevét még, csak néha gondol rá, mellékesen.
Hát így - ó nyíljatok, ha odaérek, tanácsra várok, sehol se lelem, hogy egyszer még végső teljesedésnek boldog birodalma jusson nekem.
|