Ez az oldal sütiket használ

A portál felületén sütiket (cookies) használ, vagyis a rendszer adatokat tárol az Ön böngészőjében. A sütik személyek azonosítására nem alkalmasak, szolgáltatásaink biztosításához szükségesek. Az oldal használatával Ön beleegyezik a sütik használatába.

Brecht, Bertolt: Sonett Nr. 12 (Vom Liebhaber)

Brecht, Bertolt portréja

Sonett Nr. 12 (Vom Liebhaber) (Német)

Gestehn wir's: leider sind wir zu schwach im Fleische

Ich, seit ich meines Freundes Frau geschwächt

Meid ich mein Zimmer jetzt und schlafe schlecht

Und merke nachts: ich horche auf Geräusche!

 

Dies kommt daher, weil dieser beiden Zimmer

An meines stößt. Das ist es, was mich schlaucht

Daß ich stets höre, wenn er sie gebraucht

Und hör ich nichts, so denk ich: desto schlimmer!

 

Schon abends, wenn wir drei beim Weine sitzen

Und ich bemerke, daß mein Freund nicht raucht

Und ihm, wenn er sie sieht, die Augen schwitzen

 

Muß ich ihr Glas zum Überlaufen bringen

Und sie, wenn sie nicht will, zum Trinken zwingen

Damit sie nachts dann nichts zu merken braucht.



FeltöltőP. T.
Az idézet forrásahttp://www.arlindo-correia.com/brecht.html

12. számú szonett (A szeretőről) (Magyar)

Valljuk be: sajnos esendő a test!

Így, mióta megejtettem barátom

nejét, szobám kerülöm, mint az álom

engem, éjjel zajokra fülelek!

 

Teszem ezt, mert szobájuk faliszomszéd

az én szobámmal. S ezt kibírni: folyvást

azt az objektív nyikorgást s miegymást –

azaz: ők-egymást! És ha csend van, az még

 

bőszítőbb. Este, ha triónk borozgat,

s észreveszem: barátom nem pöfékel,

s ha a nejére néz, szeme beizzad,

 

csordultig töltöm a nej poharát,

s itatom, ha nem inna: legalább

ne tudja, mi folyik majd rajta éjjel.



FeltöltőP. T.
Az idézet forrásahttp://irc.sunchat.hu/vers/

minimap