Busch, Wilhelm: Önhittség (Eitelkeit Magyar nyelven)
|
Eitelkeit (Német)Ein Töpfchen stand im Dunkeln An stillverborgener Stelle. Ha, rief es, wie wollt ich funkeln, Käm ich nur mal ins Helle.
Ihm geht es wie vielen Narren. Säß einer auch hinten im Winkel, So hat er doch seinen Sparren Und seinen aparten Dünkel.
|
Önhittség (Magyar)Sötétben állt ott a bili Csendes, rejtett sutban. Hé, kiáltott, csili-vili szépség nem való e lyukba!
Így van ezzel sok oktondi. Sötét zugból fényre kerül, Joga van hát okoskodni, S gőgöt visel címerül.
|