Ez az oldal sütiket használ

A portál felületén sütiket (cookies) használ, vagyis a rendszer adatokat tárol az Ön böngészőjében. A sütik személyek azonosítására nem alkalmasak, szolgáltatásaink biztosításához szükségesek. Az oldal használatával Ön beleegyezik a sütik használatába.

Busch, Wilhelm: Ich bin Papa

Busch, Wilhelm portréja

Ich bin Papa (Német)

Mitunter schwitzen muß der Schreiner,
Er stößt auf manchen harten Ast.
So geht es auch, wenn unsereiner
Sich mit der Grübelei befaßt.

Zum Glück hat meine gute Frau,
Die liebevoll an alles denkt,
Mir einen kleinen Fritz geschenkt,
Denn oft erfreut mich dieser Knabe
Durch seinen kindlichen Radau,
Wenn ich so meine Schrullen habe.

Heut mittag gab es wieder mal
Mein Leibgericht, gespickten Aal,
Und wie ich dann zur Körperpflege,
Die Weste auf, die Augen zu,
Die Hände friedlich auf dem Magen
Im Polsterstuhl mich niederlege,
Oh weh, ein Schwarm von dummen Fragen
Verscheucht die heißersehnte Ruh.
Ach, wird es mir denn niemals klar,
Wo ich gewesen, eh ich war?
Schwamm ich, verkrümelt in Atome,
Gedankenlos im Wirbelstrome,
Bis ich am Ende mich verdichtet
Zu einer denkenden Person?
Und jetzt, was hab ich ausgerichtet?
Was war der Mühe karger Lohn?
Das Geld ist rar, die Kurse sinken,
Dagegen steigt der Preis der Schinken.
Fast jeden Morgen klagt die Mutter:
Ach Herr, wie teuer ist die Butter!
Ja, selbst der Vater wird gerührt,
Wenn er sein kleines Brötchen schmiert.
Und doch, trotz dieser Seelenleiden,
Will keiner gern von hinnen scheiden.
Wer weiß?

Ei sieh, wer kommt denn da?
Hallo, der Fritz! Nun wird es heiter,
Nun machen wir den Eselreiter.
Flugs stell ich mich auf alle Viere,
Indem ich auf und ab marschiere,
Und rufe kräftig mein Ih – ah!
Vor Wähligkeit und Übermut.

Ih – ah! Die Welt ist nicht so übel.
Wozu das närrische Gegrübel?
Ich bin Papa, und damit gut.



FeltöltőEfraim Israel
Az idézet forrásahttp://www.zeno.org/Literatur

Én egy apuci vagyok! (Magyar)

Beleizzadsz ha asztalos vagy,
A deszkádban örök a görcs.
Épp ilyen lehet a bajod: nagy,
Ha fejed töröd mnt a bölcs.

Szerencsémre jó asszonyom
A szívével gondolkozott,
S gyereket ajándékozott:
Jól mulatok a pici Fritzcel
Amikor az virgonc nagyon,
S verset fel kell cserélni viccel.

Ma gyomrom kedvenc csemegéje,
Spékelt angolna volt ebédre.
És amikor jól beevetten
A szemecskémet behunyom,
Miután hasam símogatva
A heverőre heveredtem,
Dőre kérdések buja hadja
Jő. Nesze neked, nyugalom!
Ó, nem tudhatom meg soha,
Hol voltam egykor — valaha!
Szétdarabolva atomokra
Gond nélkül vihettem-e sokra?
Most egydarabbá gyúrva itten
Ember gyanánt gondolkodom!
Tulajdonképpen mire vittem?
Hát hol az a nagy jutalom?
A pénz kevés és fogy busongva,
Ellenben mind drágább a sonka,
Az anyám óbégat, hogy úgymond
Méregdrága megint a tyúkmony.
Meg jó atyám is kesereg,
Míg zsírozza a kenyeret.
És mégis, bárha szörnyü minden,
Nem szívesen lépünk le innen...
Tehát?

Kit látok jönni? Á!
Szerbusz, Frici, te drága holmi!
Na most lehet szamaragolni.
Gyorsan négykézlábra, de rögtön,
S miközben mászkálunk a földön,
Ordítok rémítőn: I-Á!
Nincs töprengeni semmi ok!

I-Á! Rossz a világ? Ne mondja.
Bölcselkedés annak a rongya!
Én, egy Apuci — jó vagyok!



FeltöltőEfraim Israel
Az idézet forrásasaját fordítás

minimap