Carossa, Hans: Der alte Brunnen
Der alte Brunnen (Német)Lösch aus dein Licht und schlaf! Das immer wache Gesplätscher nur vom alten Brunnen tönt. Wer aber Gast war unter meinem Dache, Hat sich stets bald an diesen Ton gewöhnt.
Zwar kann es einmal sein, wenn du schon mitten Im Traume bist, daß Unruh geht ums Haus, Der Kies beim Brunnen knirscht von harten Tritten, Das helle Plätschern setzt auf einmal aus,
Und du erwachst, — dann mußt du nicht erschrecken! Die Sterne stehn vollzählig überm Land, Und nur ein Wandrer trat ans Marmorbecken, Der schöpft vom Brunnen mit der hohlen Hand.
Er geht gleich weiter. Und es rauscht wie immer. O freue dich, du bleibst nicht einsam hier. Viel Wandrer gehen fern im Sternenschimmer, Und mancher noch ist auf dem Weg zu dir.
|
A régi kút (Magyar)Olts lámpát s aludj! Régi, örök-éber kutunk vize csörög csak odakint. Kit szálláson nálam talált az éjjel, e hangot még hamar megszokta mind.
Meglehet ugyan, hogy mire elalszol, csikordulnak a kavicsos utak, nyugtalanság járja körül a házat, az ezüst csörgés egyszerre kihagy,
s te felébredsz – de azért ne ijedj meg! Minden csillag hibátlan őrködik s csak egy vándor áll a medence mellett merít és a tenyeréből iszik.
Mindjárt tovább megy. S fölzeng az örök hang. Óh, örülj, hogy nem árva a vidék. Sok vándor halad a csillagos éjben és némelyik még úton van feléd.
|