Claudius, Mathias: Pórnak esti dala (Abendlied eines Bauermanns Magyar nyelven)
|
Abendlied eines Bauermanns (Német)Das schöne große Tag-Gestirne Vollendet seinen Lauf; Komm, wisch den Schweiß mir von der Stirne, Lieb Weib, und dann tisch auf!
Kannst hier nur auf der Erde decken, Hier unterm Apfelbaum; Da pflegt es abends gut zu schmecken, Und ist am besten Raum.
Und rufe flugs die kleinen Gäste, Denn hör, mich hungert’s sehr; Bring auch den kleisten aus dem Neste Wenn er nicht schläft, mit her.
Dem König bringt man viel zu Tische; Er, wie die Rede geht, Hat alle Tage Fleisch und Fische Und Panzen und Pastet;
Und ist ein eigner Mann erlesen, Von andrer Arbeit frei, Der ordert ihm sein Tafelwesen Und präsidiert dabei.
Gott laß ihm alles wohl gedeihen! Er hat auch viel zu tun, Und muß sich Tag und Nacht kasteien, Daß wir in Frieden ruhn.
Und haben wir nicht Herrenfutter; So haben wir doch Brot, Und schöne frische, reine Butter, Und Milch, was denn für Not?
Das ist genug für Bauersleute, Wir danken Gott dafür, Und halten offne Tafel heute Vor allen Sternen hier.
Es präsidiert bei unserm Mahle Der Mond, so silberrein! Und kuck von oben in die Schale Und tut den Segen h’nein.
Nun Kinder esset, eßt mit Freuden, Und Gott gesegn’n es euch! Sieh, Mond! ich bin wohl zu beneiden, Bin glücklich und reich!
|
Pórnak esti dala (Magyar)Az ékes nappali csillagzat pályáját végezé, jer és töröld le izzadásom, s teríts fel, drága nő.
Csak itt a földön is teríthetsz, gyümölcsfánkhoz közel; itt jóizű az étel este s legtágasabb a hely.
Aprócska vendégeinket is hídd. Mert úgy kiéhezém; a legkisebb is hagyja fészkét, ha álom nincs szemén.
Sokat tálalnak a királynak, ó, amint hírelik, mindennap sültet, meg lepényt, meg pástétomot eszik.
S egy ember van mellé rendelve, más dolga nincs neki, asztalneműjét rendezi csak, s szolgálatát teszi.
Adj' isten ő egészségére! Mert mennyi dolga van; hogy minket békében tarthasson, éj- s nappal nyugtalan.
Ha úri mód nem élhetünk is, van még kenyerünk. Van tiszta, szép és friss tej és vaj; s hát kell-e több nekünk?
Elég ez untig póri népnek; vedd hálánk érte, ég! S ma estelink szabadban tartjuk, hol annyi csillag ég.
A hold ezüstlő sugarakkal leszen velünk jelen, és áldást hintve tálainkba fog tündökölni fenn.
Nos, gyermekim, együnk vidáman és mennyek áldjanak! óh, én irigylendő, szegény és mégis gazdag vagyok!
|