Ez az oldal sütiket használ

A portál felületén sütiket (cookies) használ, vagyis a rendszer adatokat tárol az Ön böngészőjében. A sütik személyek azonosítására nem alkalmasak, szolgáltatásaink biztosításához szükségesek. Az oldal használatával Ön beleegyezik a sütik használatába.

Dehmel, Richard: Megdicsőült éj (Verklärte Nacht Magyar nyelven)

Dehmel, Richard portréja

Verklärte Nacht (Német)

Zwei Menschen gehn durch kahlen, kalten Hain;
der Mond läuft mit, sie schaun hinein.
Der Mond läuft über hohe Eichen,
kein Wölkchen trübt das Himmelslicht,
in das die schwarzen Zacken reichen.
Die Stimme eines Weibes spricht:

Ich trag ein Kind, und nit von dir,
ich geh in Sünde neben dir.
Ich hab mich schwer an mir vergangen;
ich glaubte nicht mehr an ein Glück
5 und hatte doch ein schwer Verlangen
nach Lebensfrucht, nach Mutterglück
und Pflicht - da hab ich mich erfrecht,
da ließ ich schaudernd mein Geschlecht
von einem fremden Mann umfangen
und hab mich noch dafür gesegnet.
Nun hat das Leben sich gerächt,
nun bin ich dir, o dir begegnet.

Sie geht mit ungelenkem Schritt,
sie schaut empor, der Mond läuft mit;
ihr dunkler Blick ertrinkt in Licht.
Die Stimme eines Mannes spricht:

Das Kind, das du empfangen hast,
sei deiner Seele keine Last,
o sieh, wie klar das Weltall schimmert!
Es ist ein Glanz um Alles her,
du treibst mit mir auf kaltem Meer,
doch eine eigne Wärme flimmert
von dir in mich, von mir in dich;
die wird das fremde Kind verklären,
du wirst es mir, von mir gebären,
du hast den Glanz in mich gebracht,
du hast mich selbst zum Kind gemacht.

Er fasst sie um die starken Hüften,
ihr Atem mischt sich in den Lüften,
zwei Menschen gehn durch hohe, helle Nacht.

      

-------------------------------      

Schönberg műve, melyet a vers inspirált:

Vonóshatos-változat:

https://www.youtube.com/watch?v=iEfd9s1p9yQ

Vonószenekari változat:

https://www.youtube.com/watch?v=oq7-VuPcA_Y



FeltöltőEfraim Israel
Az idézet forrásahttp://www.zeno.org/Literatur /M/Dehmel,+Richard+Fedor+Leopold /Gedichte/Weib+und+Welt /Verkl%C3%A4rte+Nacht

Megdicsőült éj (Magyar)

Deres, tar fák közt két ember siet,
hold fut velük, vakítja szemüket.
A hold magas tölgyek közt fut,
az ég felhotlen, tiszta, mély,
fák vágják bele sötét karmuk.
Egy nő szólal meg, így beszél:
Gyermekem lesz, nem a tied:
melletted bűnösen megyek.
Nagyot vétettem magam ellen.
Azt hittem, a sors becsapott.
Jobban akartam élni, szebben,
hogy tudhassam anya, vagyok.
hogy életemnek célja van,
s hagytam, borzadva, botoran,
hogy idegen férfi öleljen.
Még áldottam is magam érte.
A törvény utolért hamar,
most, hogy rád találtam végre.

Botorkál a nő, félhalott,
az égre néz, a hold fut ott,
mély szemét elönti a fény.
Egy férfi szól most, így beszél:

Akit hordozol, a gyerek
ne keserítse lelkedet.
Nézd a Mindenség hogyan fénylik!
Köröskörül minden ragyog;
sodornak bár hideg habok,
meleg fény ömlik rajtunk végig.
Belém rólad, rólam beléd.
Szent tőle az idegen gyermek,
éntőlem, énnekem szülöd meg.
Te adtad a ragyogásomat,
gyerekké lettem általad.

Egymás derekát átkarolják,
sóhajukkal egymást csókolják.
Két ember megy a világos nagy éjben.



FeltöltőEfraim Israel
Az idézet forrásahttp://forum.index.hu/Article/showArticle?go=21697562&t=1001373

minimap