Ez az oldal sütiket használ

A portál felületén sütiket (cookies) használ, vagyis a rendszer adatokat tárol az Ön böngészőjében. A sütik személyek azonosítására nem alkalmasak, szolgáltatásaink biztosításához szükségesek. Az oldal használatával Ön beleegyezik a sütik használatába.

Goethe, Johann Wolfgang von: A mágustanonc (Der Zauberlehrling Magyar nyelven)

Goethe, Johann Wolfgang von portréja

Der Zauberlehrling (Német)

Hat der alte Hexenmeister
Sich doch einmal wegbegeben!
Und nun sollen seine Geister
Auch nach meinem Willen leben.
Seine Wort’ und Werke
Merkt’ ich, und den Brauch,
Und mit Geistesstärke
Thu’ ich Wunder auch.

Walle! Walle
Manche Strecke,
Daß, zum Zwecke,
Wasser fließe,
Und mit reichem vollem Schwalle
Zu dem Bade sich ergieße.

Und nun komm, du alter Besen!
Nimm die schlechten Lumpenhüllen;
Bist schon lange Knecht gewesen;
Nun erfülle meinen Willen!
Auf zwey Beinen stehe,
Oben sey ein Kopf,
Eile nun und gehe
Mit dem Wassertopf!

Walle! Walle
Manche Strecke,
Daß, zum Zwecke,
Wasser fließe,
Und mit reichem vollem Schwalle
Zu dem Bade sich ergieße.

Seht, er läuft zum Ufer nieder;
Wahrlich! ist schon an dem Flusse,
Und mit Blitzesschnelle wieder
Ist er hier mit raschem Gusse.
Schon zum zweitenmale!
Wie das Becken schwillt!
Wie sich jede Schale
Voll mit Wasser füllt!

Stehe! stehe!
Denn wir haben
Deiner Gaben
Vollgemessen! –
Ach, ich merk’ es! Wehe! wehe!
Hab’ ich doch das Wort vergessen!

Ach das Wort, worauf am Ende
Er das wird, was er gewesen.
Ach, er läuft und bringt behende!
Wärst du doch der alte Besen!
Immer neue Güsse
Bringt er schnell herein,
Ach! und hundert Flüsse
Stürzen auf mich ein.

Nein, nicht länger
Kann ich’s lassen;
Will ihn fassen.
Das ist Tücke!
Ach! nun wird mir immer bänger!
Welche Miene! welche Blicke!

O, du Ausgeburt der Hölle!
Soll das ganze Haus ersaufen?
Seh’ ich über jede Schwelle
Doch schon Wasserströme laufen.
Ein verruchter Besen,
Der nicht hören will!
Stock, der du gewesen,
Steh doch wieder still!

Willst’s am Ende
Gar nicht lassen?
Will dich fassen,
Will dich halten,
Und das alte Holz behende
Mit dem scharfen Beile spalten.

Seht, da kommt er schleppend wieder!
Wie ich mich nun auf dich werfe,
Gleich, o Kobold, liegst du nieder;
Krachend trifft die glatte Schärfe.
Wahrlich! brav getroffen!
Seht, er ist entzwey!
Und nun kann ich hoffen,
Und ich athme frei!

Wehe! wehe!
Beide Theile
Stehn in Eile
Schon als Knechte
Völlig fertig in die Höhe!
Helft mir, ach! ihr hohen Mächte!

Und sie laufen! Naß und nässer
Wird’s im Saal und auf den Stufen.
Welch entsetzliches Gewässer!
Herr und Meister! hör’ mich rufen! –
Ach da kommt der Meister!
Herr, die Noth ist groß!
Die ich rief, die Geister,
Werd’ ich nun nicht los.

„In die Ecke,
Besen! Besen!
Seyd’s gewesen.
Denn als Geister
Ruft euch nur, zu seinem Zwecke,
Erst hervor der alte Meister.“

   

................................

Paul Dukas : The Sorcerer's Apprentice - Stokowski

https://www.youtube.com/watch?v=Gkj2QeogAsU

Chicago Symphony Orchestra/Martinon:

https://www.youtube.com/watch?v=st97ELePDdU



Az idézet forrásahttp://de.wikisource.org

A mágustanonc (Magyar)

Kimozdult a varázsmágus,
egyszer végre nincsen itthon
S bár övéi, - nekik most kuss! -
Szellemeit táncoltatom.
Bűvös szó és dolgok
Meg mi fontos, nálam,
Varázserőt tolok
Így több csodám van.

Térülj-fordulj!
Oda-ide,
hogy majd aztán,
vízzel folytán
és a teli, bő áradat
megtöltse a fürdőkádat.

Gyere hát, te öreg seprű!
Kapd fel a rossz mosórongyot;
Régen voltál csicskalelkű;
Teljesítsd nos, amit mondok!
Állj fel, úgy, két lábra,
Fenn legyen a fej,
Siess, ne nézz hátra,
Vedret csurig merj!

Térülj-fordulj!
Oda-ide,
hogy majd aztán,
vízzel folytán
és a teli, bő áradat
megtöltse a fürdőkádat.

Nézd hogy fut a folyópartra,
Úgy ám! egyből ott a szélén,
És egy szemvillanást tartva
Újra itt van, vizet töltvén,
Ez már kettő kör volt!
Csurog ám a kád!
Hű, hogy mi van, mind tölt
Edény vizet ád!

Állj csak! Megállj!
Merthogy mi most,
Te kisokos,
Alultoltuk!
Ó, most vágom! Jaj de! jaj de!
Kulcsszót buktam, amit mondunk!

Ó, a szó, mely visszahozza,
Azt, mi volt, mi volt ő régen.
Ó, hogy rohan, gyorsan ontva!
Légy az öreg seprű nékem!
Mindig újat merít
És hordja be ide,
Ó! száz folyót terít
S borít be vele.

Nem is tűröm
én ezt tovább;
ezt a pofát.
Ez egy ármány!
Ó! hogy félek, s nő a zűröm!
Milyen sátán! Milyen látvány!

Ó, te pokol torzszülötte!
Mind az egész ház elússzon?
Összes küszöböt víz lepte
Bizony így van, magam látom.
Seprű, alattomos,
Szót nem fogad már!
Bot, mi volt, szúhonos,
Nyugton maradjál!

Abbahagynád
most már végre?
El is kaplak,
meg is csíplek
és ez öreg fát így tüstént
Baltaél hosszt kétfelé vet.

Nézd itt jön ő vánszorogva!
Kobold, rögvest rád vetődöm,
Fekszel mindjárt mint a ponyva;
Éltől ékelt robajözön.
Úgy ám, pont telibe!
Nézd, végre ketté!
Van ok a reményre,
És újfent lett lét!

Jaj de! jaj de!
Mindkét fele
Hirtelenbe
Mint a szolga
Feszes pózban meredeznek
Segít, mert az, ó, ég dolga!

És ők futnak, egyre terjed
Víz lep termet s fenn a lépcsőt
Mily szörnyűséges vizet fed!
Úr és Mágus, halld a kérőt! -
Ó, épp jön a Mester!
Uram, nagy a vész!
Szellem – nem én! - makacs
Csak maradni kész.

»Le vitorla,
Seprű-fajta!
Az volt dolga.
Szellembábús
nem lehet más - külön célra -
csak maga az öreg Mágus.«

Halpern Péter 2021.05.10., 02:51



FeltöltőHalpern Péter
Az idézet forrásaHalpern Péter

Kapcsolódó videók


minimap