Nähe des Geliebten (Német)
Ich denke dein, wenn mir der Sonne Schimmer Vom Meere strahlt; Ich denke dein, wenn sich des Mondes Flimmer In Quellen malt.
Ich sehe dich, wenn auf dem fernen Wege Der Staub sich hebt; In tiefer Nacht, wenn auf dem schmalen Stege Der Wandrer bebt.
Ich höre dich, wenn dort mit dumpfem Rauschen Die Welle steigt. Im stillen Haine geh ich oft zu lauschen, Wenn alles schweigt.
Ich bin bei dir, du seist auch noch so ferne, Du bist mir nah! Die Sonne sinkt, bald leuchten mir die Sterne. O wärst du da! Az idézet forrása | http://www.staff.uni-mainz.de |
|
A távoli, mégis közeli kedveshez (Magyar)
Rád gondolok, mikor a nap sugára Tenger felől dereng; Rád gondolok, mikor a hold világa Forrásba ment.
Téged látlak, ha kint az úton messze A por lebeg; Mikor a pallón kint az éjbe veszve Vándor remeg.
Téged hallak, ha jön felém a hullám, Tompa moraj. Erdőkben órákig hallgatni tudnám, Hogy semmi zaj.
Veled vagyok, légy bár akármi távol, Te vagy közel! A nap leszáll, fény jön a csillagárból. Ó, jer, jövel!
|