Ez az oldal sütiket használ

A portál felületén sütiket (cookies) használ, vagyis a rendszer adatokat tárol az Ön böngészőjében. A sütik személyek azonosítására nem alkalmasak, szolgáltatásaink biztosításához szükségesek. Az oldal használatával Ön beleegyezik a sütik használatába.

Heym, Georg: Robespierre (Robespierre Magyar nyelven)

Heym, Georg portréja

Vissza a fordító lapjára

Robespierre (Német)

Er meckert vor sich hin. Die Augen starren

Ins Wagenstroh. Der Mund kaut weißen Schleim.

Er zieht ihn schluckend durch die Backen ein.

Sein Fuß hängt nackt heraus durch zwei der Sparren.

 

Bei jedem Wagenstoß fliegt er nach oben.

Der Arme Ketten rasseln dann wie Schellen.

Man hört der Kinder frohes Lachen gellen,

Die ihre Mütter aus der Menge hoben.

 

Man kitzelt ihn am Bein, er merkt es nicht.

Da hält der Wagen. Er sieht auf und schaut

Am Straßenende schwarz das Hochgericht.

 

Die aschengraue Stirn wird schweißbetaut.

Der Mund verzerrt sich furchtbar im Gesicht.

Man harrt des Schreis. Doch hört man keinen Laut.



FeltöltőZöldi Péter
Az idézet forrásahttphttps://www.zgedichte.de

Robespierre (Magyar)

Bámul csak és morog. Meredt szemében

A szalmaágy. Nyáladzó ajka nyitva,

A lankadt száj szürcsölve nyelné vissza.

A csupasz láb átlóg a két falécen.

 

Szinte fölrepül minden koccanáson,

Kezén a lánc, akár templom harangja.

Hallatszik egy gyerek nevető hangja,

Mikor anyja fölnyújtja, jobban lásson.

 

Lábát csiklandják, nem vet rá ügyet.

A kocsi megállt. Az utca végén

A bíróság, fekete épület.

 

Szürke homlokon verejték lepel.

Torz fintor mered az arca élén.

Kiáltást várnak. Hang sem hangzik el.



FeltöltőZöldi Péter
Az idézet forrásasaját

minimap