Ez az oldal sütiket használ

A portál felületén sütiket (cookies) használ, vagyis a rendszer adatokat tárol az Ön böngészőjében. A sütik személyek azonosítására nem alkalmasak, szolgáltatásaink biztosításához szükségesek. Az oldal használatával Ön beleegyezik a sütik használatába.

Klabund: Reménytelen eset vagyok (Der Verzweifelte Magyar nyelven)

Klabund portréja

Der Verzweifelte (Német)

1

Noch nie hat mir der Herbst so weh getan,
Daß ich mich ohne Freundin blaß begnüge.
Am Bahnhof steh ich oft und seh die Züge
Einlaufen nach des Kursbuchs rotem Plan.

Hier kommt ein Zug um fünf und dort um sechs.
Der aus Polzin. Und der aus Samarkand.
So oft ich mich an eine Frau gewandt,
Entfloh sie mit dem Zeichen höchsten Schrecks.

Man wundert sich, daß ich so kopflos bin
Und daß ich ohne Beine gehen kann.
Und daß ich ohne Männlichkeit ein Mann,
Und daß ich ohne Sinnlichkeit ein Sinn.
   
   
2

Mich liebt kein Mensch. Ich sitze hier beim Tee.
Es schmerzt das Herz, die Niere tut mir weh.
Die Mädchen, welche mich geschminkt begrüßen,
Sie sind mit großer Vorsicht zu genießen.

Sie stellen mit des Abenteuers Buntheit
Anforderung an unsre Gesundheit.
Die ist mir heilig. Etwas andres nicht.
Kein Mensch, kein Tier, kein Stern und kein Gedicht.

Wenn ich hier Verse reimend niederschreibe,
Geschieht es nur zu meinem Zeitvertreibe.
Man glaube nicht an Absicht oder Zweck.
Ich bin ein hirnlich infizierter Dreck.

Der fiel von einem Pferd, das fern enttrabt.
Ich werde weder gern noch sonst gehabt.
Man sieht durch mich hindurch. Man geht an mir vorbei.
Und niemand hört des Stummen Klageschrei.



FeltöltőEfraim Israel
Az idézet forrásahttps://www.zgedichte.de/gedichte/ klabund/der-verzweifelte.html

Reménytelen eset vagyok (Magyar)

1

Annyira sosem fáj nekem az ősz,
Hogy barátnő nélkül is ellehessek.
Vonat, a pályaudvaron kileslek,
Mikor a menetrend szerint bejössz.

Itt van egy ötórás, hatos amott.
Ez Szamarkandból, az a polzini.
Többször szólítottam le nőt s nini,
Mindig rémülten tovarobogott.

Csodálkoznak, hová tettem fejem,
Hogy járni vagyok képes lábtalan,
Hogy bennem férfi nélkül férfi van,
Hogy hogy’ lehet a helyem helytelen.
   
   
2

Senki sem szeret. Mit iszok? Teát.
A szívem fáj, mert a vesémbe lát.
Ha leszólítanak kifestett nőcik,
Óvatos vagyok kalaptól-cipőig.

Hogyha a kaland velük alapossabb,
Azzal az egészségedbe taposnak.
Csak az szent nekem, nem szent semmi más,
Se-Isten-se-ember, se versirás.

Most is, hogy írok rímet rímre vésve,
Az csak az időnek agyonütése.
Ne hidd, hogy versem valamit akar.
Mi vagyok? Agyfertőzött, egy nagy szar.

Ki messze vágtat, leveti a ló.
Kell a fenének, nekem nem való.
Aki lát, keresztülnéz rajtam, félrelök.
Senki se hallja, néma hogyha bőg.



FeltöltőEfraim Israel
Az idézet forrásasaját fordítás

minimap