Ez az oldal sütiket használ

A portál felületén sütiket (cookies) használ, vagyis a rendszer adatokat tárol az Ön böngészőjében. A sütik személyek azonosítására nem alkalmasak, szolgáltatásaink biztosításához szükségesek. Az oldal használatával Ön beleegyezik a sütik használatába.

Lehmann, Wilhelm: Deutsche Zeit 1947

Lehmann, Wilhelm portréja

Deutsche Zeit 1947 (Német)

Blechdose rostet, Baumstumpf schreit.

Der Wind greint. Jammert ihn die Zeit?

Spitz das Gesicht, der Magen leer,

Den Krähen selbst kein Abfall mehr.

 

Verlangt nach Lust der dürre Leib,

Für Brot verkauft sich Mann und Weib.

Ich lache nicht, ich weine nicht,

Zu Ende geht das Weltgedicht.

 

Da seine Strophe sich verlor,

Die letzte, dem ertaubten Ohr,

Hat sich die Erde aufgemacht,

Aus Winterohnmacht spät erwacht.

 

Zwar schlug das Beil die Hügel kahl,

Versuch, versuch es noch einmal.

Sie mischt und siebt mit weiser Hand:

In Wangenglut entbrennt der Hang,

Zu Anemone wird der Sand.

 

Sie eilen, grämlichen Gesichts.

Es blüht vorbei. Es ist ein Nichts.

Mißglückter Zauber? Er gelang.

Ich bin genährt. Ich hör Gesang.



FeltöltőP. T.
Az idézet forrásahttp://www.youtube.com

minimap