Müller, Wilhelm: Megdermedés (Erstarrung Magyar nyelven)
|
Erstarrung (Német)Ich such' im Schnee vergebens Nach ihrer Tritte Spur, Hier, wo wir oft gewandelt Selbander durch die Flur.
Ich will den Boden küssen, Durchdringen Eis und Schnee Mit meinen heißen Tränen, Bis ich die Erde seh'.
Wo find' ich eine Blüte, Wo sind' ich grünes Gras? Die Blumen sind erstorben, Der Rasen sieht so blass.
Soll denn kein Angedenken Ich nehmen mit von hier? Wenn meine Schmerzen schweigen, Wer sagt mir dann von ihr?
Mein Herz ist wie erfroren, Kalt starrt ihr Bild darin: Schmilzt je das Herz mir wieder, Fließt auch das Bild dahin.
|
Megdermedés (Magyar)Keresnem kár a hóban Lépésednek nyomát, Hol jártunk mi gyakorta A réten át, meg át.
Megcsókolnám a földet, Olvasztva fel jegét, Forrósítnám könnyemmel Lássam lábad helyét.
Virágot hol találok, A fű hol zöldell még? Elnyíltak a virágok, S a gyep sápadt lett rég.
Mert ha emlék sem marad Mit viszek innen én? Ha fájdalmam is hallgat, Terólad ki mesél?
A szívem fagytól zúzva, Képed dér lepi már: Ha olvasztja szív újra, Képed is él tovább.
|