Herbst (Német)
Eine trübe, kaltfeuchte Wagenspur: Das ist die herbstliche Natur. Sie hat geleuchtet, geduftet, und trug Ihre Früchte. – Nun, ausgeglichen, Hat sie vom Kämpfen und Wachsen genug. – Scheint’s nicht, als wäre alles Betrug Gewesen, was ihr entwichen?!
Das Händesinken in den Schoß, Das Zweifeln am eignen, an allem Groß, Das Unbunte und Leise, Das ist so schön, daß es wiederjung Beginnen kann, wenn Erinnerung Es nicht klein machte, sondern weise.
Ein Nebel blaut über das Blätterbraun, Das zwischen den Bäumen den Boden bedeckt.
Wenn ihr euren Herbst entdeckt: Dann seid darüber nicht traurig, ihr Fraun. Feltöltő | Tauber Ferenc |
Kiadó | Ernst Rowohlt |
Az idézet forrása | Gedichte, Gedichte von Einstmals und Heute |
Könyvoldal (tól–ig) | 80-81 |
Megjelenés ideje | 1934 |
|
Ősz (Magyar)
Bús keréknyom, zavaros enyészet: Ilyen az őszi természet. Fénylett, illatozott, termést hozott, Most már ezen is rég túlhaladt, Küzdelem, növés elég volt: nyomott. – Nem lehet, hogy csalástól kongott Minden dolog, mi elmaradt?!
Az ölbe leeresztett kéz, A saját nagyságban kételkedés, A fakó és hallgatag Gyönyörű szépen, újra ifjan Indul, ha nem rossz emlék villan, Hanem bölccsé tett a forgatag.
Barna levélhalmon kék ködfelhők, Épp lefedik a földet a fák között.
Ha közeleg őszötök: Ne keseregjetek rajta, ó nők.
|