Chor der Wandernden (Német)
Wir Wandernde Unsere Wege ziehen wir als Gepäck hinter uns her – Mit einem Fetzen des Landes darin wir Rast hielten Sind wir bekleidet – Aus dem Kochtopf der Sprache, die wir unter Tränen erlernten, ernähren wir uns. Wir Wandernde, an jeder Wegkreuzung erwartet uns eine Tür dahinter das Reh, der waisenäugige Israel der Tiere in seine rauschende Wälder verschwindet Und die Lerche über den goldenen Äckern jauchzt. Ein Meer von Einsamkeit steht mit uns still Wo wir anklopfen. O ihr Hüter mit flammenden Schwertern ausgerüstet, Die Staubkörner unter unseren Wanderfüßen, Beginnen schon das Blut in unseren Enkeln zu treiben – O Wir wandernde vor den Türen der Erde, vom Grüßen in die Ferne Haben unsere Hüte schon Sterne angesteckt. Wie Zollstöcke liegen unsere Leiber auf der Erde Und messen den Horizont aus – O wir Wandernde, kriechende Würmer für kommende Schuhe, unser Tod wird wie eine Schwelle liegen vor euren verschlossenen Türen! Feltöltő | P. T. |
Az idézet forrása | https://nellysachsenglish.wordpress.com |
|
Vándorok kórusa (Magyar)
Mi vándorok
Az utakat batyuként vonszoljuk magunk mögött -
hol megpihentünk, a tájak egy-egy darabja
ruház fel minket -
könnyek közt megtanult nyelv lábasából
táplálkozunk.
Mi vándorok,
minden keresztútnál vár egy ajtó,
mely mögött az őz, árvatekintetű Izrael a vadak közt,
zsongó erdői mélyén eltűnik,
s aranyló földek fölött a pacsirta ujjong.
Némán megáll velünk a magány óceánja,
bárhol kopogtatunk.
Ó, ti lángpallosu őrök,
vándortalpunk alatt a porszemek
unokáinkban lassan hajtják fel már a vért –
Ó, mi, a Föld ajtói előtt ácsorgó vándorok,
nagy köszönéseinktől
kalapjainkra már csillagok ragadtak.
Mint mérőpálcák hevernek testeink a Földön,
és felmérik a látóhatárt –
Ó, mi vándorok,
Porban kúszó férgek jövendő talpak alatt,
halálunk küszöbként fekszik keresztbe majd
bezárt ajtóitok előtt!
Feltöltő | P. T. |
Az idézet forrása | G. G. |
|