Kaváfisz, Konsztandínosz: Ένας νέος, της Tέχνης του Λόγου —στο 24ον έτος του

Όπως μπορείς πια δούλεψε, μυαλό.—
Τον φθείρει αυτόν μια απόλαυσις μισή.
Είναι σε μια κατάστασι εκνευριστική.
Φιλεί το πρόσωπο το αγαπημένο κάθε μέρα,
τα χέρια του είναι πάνω στα πιο εξαίσια μέλη.
Ποτέ του δεν αγάπησε με τόσο μέγα
πάθος. Μα λείπει η ωραία πραγμάτωσις
του έρωτος· λείπει η πραγμάτωσις
που πρέπει νάναι κι απ’ τους δυο μ’ έντασιν επιθυμητή.

(Δεν είν’ ομοίως δοσμένοι στην ανώμαλη ηδονή κ’ οι δυό.
Μονάχ’ αυτόν κυρίεψε απολύτως).

Και φθείρεται, και νεύριασε εντελώς.
Εξ άλλου είναι κι άεργος· κι αυτό πολύ συντείνει.
Κάτι μικρά χρηματικά ποσά
με δυσκολία δανείζεται (σχεδόν
τα ζητιανεύει κάποτε) και ψευτοσυντηρείται.
Φιλεί τα λατρεμένα χείλη· πάνω
στο εξαίσιο σώμα —που όμως τώρα νοιώθει
πως στέργει μόνον— ηδονίζεται.
Κ’ έπειτα πίνει και καπνίζει· πίνει και καπνίζει·
και σέρνεται στα καφενεία ολημερίς,
σέρνει με ανία της εμορφιάς του το μαράζι.—
Όπως μπορείς πια δούλεψε, μυαλό.

No, most mutasd meg, ész, hogy mit tudsz. -
Elsorvasztja ez a fél-élvezet.
Idegállapota kétségbeejtő.
Mindennap csókolja a drága arcot,
keze a tündöklő idomokon.
Sosem szeretett még ily szenvedéllyel.
De a szerelem csodás beteljesülése
elmarad; elmarad a beteljesülés,
amelyre ketten együtt kellene vágyniuk.

(Nem egyformán rabjai a rendhagyó gyönyörnek.
Csak őt nyűgözi mindenestül.)

És egyre sorvad, mind idegesebb lesz.
Munkája sincs; s ez is sokban ennek köszönhető.
Nagy üggyel-bajjal jut csak némi kis
kölcsönökhöz (már olykor azt is
valósággal koldulnia kell), így vegetál.
Csókolja az imádott ajkakat; a drága
testben - melyről azonban egyre jobban
érzi, hogy csak eltűri őt - gyönyört lel.
Aztán iszik, dohányzik; es iszik és dohányzik;        
a kávéházakat bújja napestig,
unottan jár szépsége bánatával. -
No, most mutasd meg, ész, hogy mit tudsz.