Ez az oldal sütiket használ

A portál felületén sütiket (cookies) használ, vagyis a rendszer adatokat tárol az Ön böngészőjében. A sütik személyek azonosítására nem alkalmasak, szolgáltatásaink biztosításához szükségesek. Az oldal használatával Ön beleegyezik a sütik használatába.

Ludemisz, Menelaosz: Jól vagyok… (részlet) (Είμαι καλά Magyar nyelven)

Ludemisz, Menelaosz portréja

Είμαι καλά (Görög)

Γραμμένο στη μακρόνησο όπυ οι διαταγές σχετικά με την αλληλογραφία επέβαλαν να γράφονται μόν
"ολίγαι λέξεις υπό την έννοιαν ότι ο αποστολεύς υγιαίνει"

Είμαι καλά, Μητερούλα ... αυγή μου...
Σπεύδω να καλοπιάσω τον φόβο σου. Είμαι καλά.
Κάθομαι κάτω απ' τον ίσκιο της λύπης μου,
κι αφήνω την πένα μου να κλάψει ... Μάνα ...
Τρεμούλα των χεριών ...
Χρόνια που ξεφεύγεται απ' την μπόλια ...
Στεναγμέ που μετράς τον μισεμό μου ...
Είμαι κάλα.

"Πρώτον, Σεβαστή μου ..."
"Πρώτον έρχομαι να ερωτήσω ..." Και δεν ρωτώ τίποτα.
Εδώ δεν ρωτούν. Όλοι "Είναι καλά ..."
Κι ας ανεμίζονται οι κρεμάλες πάνω απ' τα κεφάλια τους.
Κι ας τρώει τα πόδια τους η ύαινα, η πίσσα.
Είμαι καλά.

"Πρώτον, Μητερούλα ... Υγείαν έχω"
Και το στήθος μού φωνάζει σαν πρόβατο βραχνό.
Κι ο ραβδιστής μετράει την ώρα στα πλευρά μου.
"Πρώτον, Μητερούλα ..." Μα συγχώρα με και σήμερα.
Συγχώρα με και σήμερα που δεν θα μάθεις την αλήθεια.
Η αλήθεια γέρασε και δεν ταξιδεύει.
Δεν περνά τη θάλασσα.
Η αλήθεια, Μανούλα, είναι βόλι. Και δεν θα την πω.
"Είμαι καλά".

Σήμερα κλείνω τα χίλια γράμματα. Μα ξέρω ...
Πως έχεις χρόνους να πάρεις μήνυμά μου.
Μα συχώρα με. Συχώρα με, Μητέρα.
Για τα χίλια μονότονα "Είμαι καλά"'
Τα χίλια μονότονα ψέματά μου.
Πήρα ξανά για να σου γράψω.
Έχω την κάρτα μου στα γόνατα.
Και τη χαϊδεύω σαν περίλυπο πουλί!
Το χέρι πια το γράφει μοναχό του
το μικρό, πικρό του, μάθημα:
"Είμαι καλά".

Ξέρω, αχ, Μητερούλα ...
Ξέρω πως σου στέλνω κάθε μέρα
την ταχτική δόση της πίκρας μου. Ξέρω
πως τη χαϊδεύεις τούτη την ψευτιά μου ...
Πως τη ραίνεις με δάκρυα και παραμιλάς. Ξέρω.
Μα δεν κάνει φτερά άλλη λέξη από 'δω ...
"Είμαι καλά".

Μπορείς, ακριβή μου, να τη διαβάσεις και δίχως φως.
Δεν είναι καν ανάγκη να τη διαβάσεις.
Φτάνει μόνο να 'ρθει, να ακουστεί στην εξώπορτα ...
η φωνή του ταχυδρόμου.
Τότε, Μανούλα, μπορεί και να μην είμαι καλά.
Μα εσύ να πιστέψεις τη γραφή μου"
"Είμαι καλά".

Είμαι καλά ... Αφού μπορώ και σέρνω το μολύβι.
Είμαι καλά ... Αφού μπορώ και το ψελλίζω.
Είμαι καλά ... Αφού αραδιάζω στο χαρτί,
"Είμαι καλά".

Αχ, να μπορούσα να 'χα έναν ουρανό
γεμάτο από ψεύτικα τέτοια πουλιά.
Και να τα 'χυνα στο διάστημα ...
Για να 'ρχονται - κι όταν εγώ δεν θ' ανασαίνω.
Να 'ρχονται και να ραμφίζουν το τζάμι του σπιτιού μας.
(Αυτό που κοιτάζει κατά τη θάλασσα)
Και να κελαηδούμε. Να κελαηδούνε σμήνη τις ψευτιές:
"Είμαι καλά".

Μανούλα εσύ ... Εσύ που διαβάζεις με τα δάχτυλα.
Εσύ πού μιλάς τη γλώσσα των χεριών ...
Ακούμπησε τα χείλη σου στο χαρτί
Έτσι όπως έβρισκες, σαν ήμουν παιδί, τον πυρετό μου ...
Και διάβασε πάνω στ' άγραφο χαρτί
Και διάβασε ολόισια απ' την καρδιά μου:
Μάνα ... Αχ ... Μάνα, Μάνα ...
Το κορμί που κανάκεψαν τα χέρια σου
έλιωσε σήμερα κάτω απ' το λιθάρι.
Η φωνή που νανούριζε τον ύπνο σου
βέλαξε κατ' απ' το μαχαίρι.
Μα εσύ γέλα, ακριβή μου. Γέλα ...
Πες πως ξύπνησες απ' όνειρο κακό.
Και γέλα να τα διώξεις.
Γέλα, κι εγώ ... ησύχασε, Μανούλα.
"Είμαι καλά"

Σήμερα μου χύσανε το φως μου. Είμαι καλά.
Είμαι καλά. Χτες κόψανε τα νύχια μου.
Τρόμοι μου πήραν τα φρένα μου. Είμαι καλά.
Είμαι καλά. Αύριο θα με σταυρώσουν.
Είμαι καλά. Είμαι καλά. Είμαι καλά...

Είμαι καλά. Κι ας μην έχω πια μυαλό να το σκεφτώ.
Είμαι καλά. Κι ας μην έχω πια μιλιά να το φωνάξω.
Είμαι καλά. Κι ας μην έχω χέρι να το γράψω.
Γι' αυτό το σκάβω. Το σμιλεύω επιτύμβιο.
Πάνω σ' αυτόν τον ανεμόδαρτο γκρεμνό.
Σ' αυτό το τρελό νεκροταφείο
πως όλοι οι νεκρού του
ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ



FeltöltőP. T.
Az idézet forrásahttp://exoria.blogspot.hu

Jól vagyok… (részlet) (Magyar)

A levélben a feladó néhány szót írhat, melynek értelme az, hogy jól van."
(A Börtönszabályzatból)

Jól vagyok, Anyám, hajnalcsillagom,
feledd el gyorsan aggodalmaid. Mert jól vagyok.
Nagy bánatom árnyékába telepszem
és tollam eleresztem, hadd sírjon… Anyám…
Látom megreszkető kezed.
Hópihék szökdösnek ki fejkendőd alól.
Sóhajod várja visszatértemet,
Hát, jól vagyok.

„Először is megkérdezem…" Semmit se kérdezek.
Itt senki sem kérdez. Mindenki „Jól van".
Akkor is, ha bitófa áll fejünk felett,
akkor is, ha lábunk hiéna rágja már…
Mindenki jól van.

Először is, Anyácskám… „Jól vagyok."
Tüdőm, mint a rekedt birka, hörög,
s hátamra méri a kínok óraütéseit,
„Először is hát, Anyám…" Ó, bocsásd meg,
hogy az igazat ma sem tudhatod még.
Az igazság megvénült már, nem kelhet útra többé.
Az igazság halált hozó golyó. Nem mondom én ki.
Csak azt, hogy „Jól vagyok".

...

Tudom… tudom jól, hogy nyomorúságom
fejadagját küldöm itt néked el. Tudom,
hogy hazugságom megsímogatod,
könnyed pereg rá, s beszélsz összevissza…
Tudom… De innen más szó szárnyra nem kél,
csak az, hogy: „Jól vagyok."

...

Jól vagyok… hisz tudom még fogni a tollat.
Jól vagyok… hisz még el tudom dadogni,
jól vagyok… hisz összefűzi agyam még
e csüggedt szókat:
„Jól vagyok."

Ó, anyám, ki ujjaiddal olvasol,
ki kézmozdulatok nyelvén is értesz,
csókold meg a levelem úgy, ahogy
csókkal mérted lázam gyerekkoromban,
s olvasd el (és töröld ki ezt a szót: „Jól".)
Anyám, édesanyám!
Kövek közt őrlődött e test,
mit két kezed becézett valaha.
S e hang, mely álmaidban bölcsődalként zenélt,
most, mint tagló alatt a borjú, fölüvöltött.
De te csak mosolyogj, Drágám, te mosolyogj csak…
Rossz álom volt… Mosolyogj. És nyugodj meg,
mert „Jól vagyok".

Ma kivájták szemem. A fény elhagyott. Jól vagyok.
Jól vagyok. Tegnap leperzselték a körmeim.
A rémület elvette hangom. Jól vagyok.
Jól vagyok. Holnap keresztre szegeznek.
Ó, jól vagyok… Jól vagyok. Jól vagyok.

Jól vagyok, bár nincs fejem, hogy felfogja ezt,
jól vagyok, bár nincs hangom, hogy kimondja ezt.
Jól vagyok, bár kezem sincs, hogy leírja ezt.
Ezért vésem, rovom, mint sírkőbe az írást,
e vihar-verte szörnyű szakadékban,
e tébolyodott Temető falába,
minden halottai nevében:
„Jól vagyunk !"



FeltöltőP. T.
Az idézet forrásahttp://www.tacy.eoldal.hu

minimap