Vrettakosz, Nikiforosz: Harminc év óta, esőben (Τριάντα χρόνια στη βροχή Magyar nyelven)

Όταν αυτοί τραγουδούσαν τα παράθυρα άνοιγαν
-τα παράθυρα που ήταν κλειστά σαν γυρισμένες πλάτες
 στους Ναζί-
Τα βήματα των πατριωτών γνωρίζονταν από κείνα των
 άλλων
κι όλα γινόντουσαν σημαίες όταν αυτοί τραγουδούσαν.
Αλλά, όλοι αυτοί, νεκροί ήδη τώρα, συνεχίζουνε την πορεία τους
κ’ η ελευθερία, που δεν κατάλαβε πως προσπεράσαν,
ορθή σε μιάν εξέδρα στην πλατεία Συντάγματος
 -τριάντα χρόνια στη βροχή-
περιμένει να παρελάσουν.

Midőn ők énekeltek, az ablakok kinyíltak
- az ablakok, melyek becsukódtak, elfordultak a
széles hátak – a nácik elől.
De hát ők már mindannyian halottak - elvonultak
a halálba,
és a Szabadság, aki sehogy sem érti: hova lettek
a lobogó zászlók, hova akik énekeltek,
áll odakint, egy tribünön, az Alkotmány téren -
harminc év óta, esőben -
várja, csak várja,
hogy tüntessenek.