Beney Zsuzsa: Orpheus
Orpheus (Magyar)Miért hívtál? – A vaksötét halál mélyéről visszahozlak! – De te hívtál! Szép, gyöngéd, halott kedves, aki értem haltál, helyettem haltál, úgy hihettem – Szerelmem mégsem lett teljes halálod? Ág kristálya, patakvíz elfolyó áttetsző tündér-köve, avar-ágy – dunnája, földet vajúdó tavasz, Te – ahol születtél, az lett nászi ágyad – Mért születtél újra a nászi ágyból? Ismertem már a csöndet, holt szívem csöndjét. – Panasz-szavadra felzokogtam, és ember-hangom, egykor néma lények visszhang-szavában sírok. Szép halottam, Szerelmem, hallod patakzó halálom?
|
Orpheus (Holland)Waarom riep je me? Uit de duistere doodsdiepte haal ik je terug! – Maar je riep me! Overschoon verstorven lief, van de wereld afgestorven, meende ik, om mijnentwille – Kan zelfs mijn liefde je niet doen sterven? Waterschittering, schitterschimmig elfenbankje, eiderdonzig heidebed, land-barende lente, Jij – je geboorteplek werd je huwelijksbed – Wat deed je eruit herrijzen? Gewend was de stilte in mijn dode hart – je jammerklacht reet mijn hart weer open en op mensentoon, ooit de woordenecho van zwijgende wezens, ween ik. Schone verstorvene, Mijn lief, hoor je mijn vliedende dood?
|