Ez a csöpögős orrú ősz (Magyar)
Ez a csöpögős orrú ősz itt ért utol Szárszón,
a postára ballagtam éppen a napilapokért.
– Szia! – köszöntem neki. – Szia, ősz! Hogy vagy?
– Szcsrr! – szörcsögött bánatosan, és tény, hogy
csöpögött minden lukból, menekültek a kutyák,
a macskák kényesen mosakodtak, a rigók pislogva
a fejükre húzták a fészküket, csak én és
a vasúti sín nem bújtunk sehová, vonultunk
hármasban, párhuzamosan, ki-ki elmerengett
a saját baján, a vasúti sín az elgurult
fejű költőn, a csöpögős orrú ősz, hogy
mennyi a sírnivaló, én azon, hogy miért
halunk meg egy kicsit minden ősszel.
|
Quest’autunno dal naso gocciolante (Olasz)
Quest’autunno dal naso gocciolante mi trovò ancora a
Szárszó, stavo giusto andando alla posta per i quotidiani.
- Ciao! – lo salutai. – Ciao, autunno! Come ti va?
- Snifff! – tirò su tristemente con il naso, sta di fatto,
che gocciolava d’ogni buco, fuggivano i cani,
i gatti si lavavano smorfiosi, i merli tirarono
i nidi ammiccando sopra la testa, solo io e i binari
non ci siamo nascosti da nessuna parte, filavamo in tre,
parallelamente, ognuno preso dai propri pensieri,
i binari sul poeta a cui è rotolata via la testa,
l’autunno dal naso gocciolante sul fatto, che v’erano
troppe cose su cui versar’ lacrime, ed io sul fatto,
perché mai dobbiamo morire un po’ ogni autunno.
|