(Már réges-rég...) (Magyar)
Már réges-rég rájöttem én, kétéltű vagyok, mint a béka. A zúgó egek fenekén lapulok most, e költemény szorongó lelkem buboréka. Gondos gazdáim nincsenek, nem les a parancsomra féreg. Mint a halak s az istenek, tengerben és egekben élek. Tengerem ölelő karok meleg homályú, lágy világa. Egem az ésszel fölfogott emberiség világossága. Feltöltő | P. T. |
Az idézet forrása | http://mek.oszk.hu |
|
(Tanto – tanto tempo fa…) (Olasz)
Ho capito tanto – tanto tempo fa che son un anfibio come la rana. Or’ sono acquattato in fondo al ciel ruggente, questa poesia è una bolla della mia anima inquieta. Padroni premurosi non posseggo, al mio ordine nessun verme attende. Come i pesci e come gli Dei vivo nei vasti mari e nei cieli. Mio mare è un mondo morbido e oscuro di amorevoli braccia. Mio cielo non è altro che con la ragion compresa luce dell’umanità.
|