Kamarás Klára: Búcsú novemberben

Még három nap,
s én búcsúzom már.
Olyan ez, mintha itt se volnál.

Még két napunk van.
Menni kéne
együtt virágos, víg mezőre.

November ez!
Nincsen virága,
csak eső hull letört faágra.

Nem akarok
búcsúzni. Fájhat.
Ne nyomja bánatom a vállad.

Ha elmentél,
majd így, magamban
sír fel, mi visszavonhatatlan.

Încă trei zile,
şi rămas bun îmi iau deja.
E ca şi cum, nici n-ai fi aicia.

Mai avem două zile.
Să mergem ar trebui
 pe vesele, înflorite câmpii.

Asta e noiembrie!
Flori nu are,
pe ramură ruptă pică ploaie.

Nu vreau să-mi iau
rămas bun. M-ar durea.
Să nu-ţi apase umerii tristeţea mea.

Dac-ai plecat,
doar aşa, în mine,
ce-i irevocabilă, va plânge.